Chi non crede mai in te - Ivan Granatino

So ma lo so ti dirò che il desiderio resiste ma io ripartirò' da dove il tempo

finisce anche se è critico lo so se segui

L’onda che cresce assieme a me ti mostrerò dove andrò dove andrò e sarò oltre

un po' e fuggirò cambierò' tutto quello

Che si può strapperò fogli che hanno dato tanto a me era ed è passato e non si

torna indietro nemmeno di un metro

Arretro guardando dal vetro andrò dove tutto ciò che ho in testa prende forma e

sulla cresta dell’onda la mia

Coscienza non affonda guardando la sponda che mi circonda piano sento di

cambiare e andar lontano ed esser soli

Conta non basta mai tutto quello che fai fuori dal loro coro sempre e lo sai

non tornerei sui resti che poi ho ripreso

Riacceso difeso atteso e nelle notti di Inverno solo camminerò ora no io non mi

fermo e fino infondo ne vivrò ogni

Secondo che passa e a tempo ne scandirò il suono che colmo' il vuoto che creò e

non dimentico chi sono da dove vengo e

Se suono lo devo al dono al destino e a chi mi sta' vicino e fuggirò cambierò

tutto quello che si può strapperò fogli che

Hanno dato tanto a me era ed è passato e non si torna indietro nemmeno di un

metro arretro guardando dal vetro

Andrò ogni posto che ho solcato ha lasciato in me il costo amaro nel palato

oltre al fatturato il caso vuole che

Vada avanti pure se, se c'è chi non crede mai in te chi non crede mai in te non

dimentico chi sono da dove vengo e se

Suono lo devo al dono al destino e a chi mi sta' vicino

Ik weet het, maar ik weet dat ik je zal vertellen dat het verlangen weerstand biedt, maar ik zal opnieuw beginnen 'van waar de tijd'

het eindigt, zelfs als het van cruciaal belang is, ik weet het als je volgt

De golf die met mij meegroeit, zal je laten zien waar ik zal gaan, waar ik zal gaan en ik zal voorbij zijn

een klein beetje en ik zal wegrennen, ik zal dat allemaal veranderen

Wat je vellen kunt afscheuren die mij zoveel hebben gegeven was en is voorbij en niet ja

het gaat nog geen meter terug

Terugkijkend vanuit het glas zal ik gaan waar alles in mijn hoofd vorm krijgt en

de mijne op de top van de golf

Geweten zakt niet weg als ik langzaam naar de kust kijk die me omringt voel ik me

verander en ga ver en wees alleen

Alles wat je doet buiten hun refrein is nooit genoeg en dat weet je

Ik zou niet teruggaan naar de overblijfselen die ik toen terugnam

Opnieuw ontstoken, verdedigd, gewacht, en op winternachten zal ik alleen maar lopen nu nee ik zal niet

stil en tot het einde zal ik ze allemaal leven

Afhankelijk van wat voorbijgaat en in de tijd zal ik het geluid markeren dat de leegte vulde die creëerde en

ik vergeet niet wie ik ben waar ik vandaan kom e

Als ik speel, ben ik het aan de gave van het lot verschuldigd en aan degenen die dicht bij me staan ​​en ik zal vluchten, ik zal veranderen

alles wat je kunt, ik zal lakens scheuren die

Ze hebben me zoveel gegeven dat het voorbij was en is gegaan en er is er niet een die teruggaat

meter terug kijkend vanuit het glas

Ik zal elke plaats gaan die ik ben overgestoken, heeft in mij de bittere prijs in het gehemelte achtergelaten

naast de omzet komt het voor dat:

Ga je gang als, als er mensen zijn die nooit in je geloven, degenen die nooit in je geloven dat niet doen

Ik vergeet wie ik ben waar ik vandaan kom en of

Geluid Ik heb het te danken aan het geschenk van het lot en aan degenen die dicht bij me zijn