Lasciala andare - Irene Grandi

È incontrollabile, imprevedibile

Ma così labile, leggero come nuvole

In mezzo alle pagine

Di questo mio libro ci sei tu

Davvero difficile

Lasciare i ricordi andare giù

Quasi sicuramente

Tu mi dirai di no

Ti chiedo solo un istante, ancora un po'

Lasciala andare come va

Come deve andare

È una cometa che sa già

Dove illuminare

Sarà l’abitudine

Sarà che ogni giorno eri con me

Indimenticabile

Ancora mi vieni in mente

Così incessantemente

Come una goccia che

Cade leggera ma scava dentro me

Lasciala andare come va

Come deve andare

È una cometa che sa già

Dove illuminare

È incontrollabile, imprevedibile

Troppo indelebile nelle mie molecole

E così stabile, irriducibile

Ma così labile, leggero come nuvole

Het is oncontroleerbaar, onvoorspelbaar

Maar zo zwak, licht als wolken

In het midden van de pagina's

Je staat in dit boek van mij

Echt moeilijk

Laat de herinneringen naar beneden gaan

Bijna zeker

Je zult me ​​nee zeggen

Ik vraag je voor een moment, een beetje meer

Laat het gaan zoals het gaat

Hoe het moet gaan

Het is een komeet die het al weet

Waar te verlichten?

Het zal gewoonte zijn

Misschien was je elke dag bij me

Onvergetelijk

Je komt nog steeds voor de geest

zo onophoudelijk

Als een druppel dat

Het valt licht maar graaft in mij

Laat het gaan zoals het gaat

Hoe het moet gaan

Het is een komeet die het al weet

Waar te verlichten?

Het is oncontroleerbaar, onvoorspelbaar

Te onuitwisbaar in mijn moleculen

En zo stabiel, onherleidbaar

Maar zo zwak, licht als wolken