Buio - Iosonouncane

Ero io

Nel solco ancora scorrerà

Sete che divora i sorsi

Ero io

La vite nuda crescerà

Fino a ricoprirti i fianchi

Anche tu sei la pietra

Fuoco dei campi e dei frantoi

È rinata la morte

E nella mano che semina

Cade il sole cieco come la terra

Ero io

Il giorno tesse e si farà

Fino a ricucirsi gli occhi

Ora tu sei la fame

Grida di letti e mattatoi

Qui finisce la morte

Dove al fondo che macera

Sgorga il sole buio come la terra

Calano le reti e alti vanno i gabbiani sul porto

Gonfiano le reti e alti vanno i gabbiani sul

Tirano le reti e alti vanno i gabbiani sul porto

Ik was het

In de groef zal het nog steeds stromen

Dorst die de slokjes verslindt

Ik was het

De kale wijnstok zal groeien

Om je heupen te bedekken

Jij bent ook de steen

Vuur van de velden en molens

De dood wordt herboren

En in de hand die zaait

De zon valt zo blind als de aarde

Ik was het

De dag weeft en zal gebeuren

Om zijn ogen te herstellen

Nu heb je honger

Geschreeuw van bedden en slachthuizen

Hier eindigt de dood

Waar onderaan dat macereert

De zon komt op zo donker als de aarde

De netten vallen en de meeuwen gaan hoog boven de haven

De netten zwellen op en de meeuwen gaan hoog op

Ze trekken de netten en de meeuwen gaan hoog in de haven