ТЭС - Invektiva

Сложно терять того

Который

Смотрел в твои тупые глаза

И понял он, что ты умерла

Обрезал себе крылья,

Я не умею больше летать.

Вскрою себе вены

Чтобы ты смогла понять

Холодно внизу

и нету тут

Моей любви

Копая могилу моими руками

Что было, не вернуть тебе

Теперь

я брошу всё

Я вскрою себе вены

Чтобы ты увидела боль

Возьми!!!

с собой меня

Возьми!!!

Чтоб не забыть меня

Мой маленький ангел,

Нас так подвело,

Стремление выйти из цикла жизни.

Я вовсе не плакал,

Мне все равно,

Ведь мы разбили дешевую призму.

Сквозь мир теперь — пустотой глаз,

Любил — это последний раз.

Я вновь приобрел способность к чувствам.

Сочувствие больше не мое искусство.

Het is moeilijk om te verliezen

Die

Ik keek in je doffe ogen

En hij realiseerde zich dat je dood was

Zijn vleugels geknipt

Ik kan niet meer vliegen.

Ik zal mijn aderen openen

Zodat je het kunt begrijpen

Beneden is het koud

en niet hier

van mijn liefde

Een graf graven met mijn handen

Wat was, keer niet terug naar jou

nutsvoorzieningen

ik laat alles vallen

Ik zal mijn aderen openen

Voor jou om de pijn te zien

Pak aan!!!

neem me mee

Pak aan!!!

Om mij niet te vergeten

Mijn kleine engel,

We zijn zo in de steek gelaten

Het verlangen om uit de cyclus van het leven te komen.

Ik heb helemaal niet gehuild

het maakt me niet uit,

We hebben tenslotte een goedkoop prisma gebroken.

Door de wereld nu - de leegte van de ogen,

Hield van - dit is de laatste keer.

Ik kreeg weer het vermogen om te voelen.

Empathie is niet langer mijn kunst.