Sanguis Vitae - Inner Shrine

Cold and gelid… this wind carries away my soul and my heart to a way no longer

mine

Time is still from a century and my feelings with it… closed, aeons ago,

in a cold crystal that can no longer shrine

Cold are my soul and my lost remembrance that, from years, drive what remains

to a strange… dark oblivion

Blood and life don’t flow in my white and pale skin

Like a statue disenable to live, to love, to exist

Strange forces encircle me… with me they join

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Mors rapit filios in umbris

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Vi Sanguinis ad vitam redeo

Two souls from long moments finally meet each other in a new dimension

Cries my heart and the blood’s flowing breaks and melt my ice

A sense of eternal peace of life and death contains my strange existence…

As finally a circle already know closes itself… and with it an history

…forever carved in life’s blood

Koud en zacht ... deze wind voert mijn ziel en mijn hart weg naar een weg die niet langer

de mijne

Tijd is nog steeds van een eeuw en mijn gevoelens ermee ... gesloten, eonen geleden,

in een koud kristal dat niet langer kan schrijn

Koud zijn mijn ziel en mijn verloren herinnering die, sinds jaren, drijft wat overblijft

naar een vreemde… donkere vergetelheid

Bloed en leven stromen niet in mijn witte en bleke huid

Als een standbeeld dat onmogelijk is om te leven, lief te hebben, te bestaan

Vreemde krachten omsingelen me... met mij sluiten ze zich aan

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Mors rapit filios in umbris

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Vi Sanguinis ad vitam redeo

Twee zielen van lange momenten ontmoeten elkaar eindelijk in een nieuwe dimensie

Huilt mijn hart en het stromen van het bloed breekt en smelt mijn ijs

Een gevoel van eeuwige vrede van leven en dood bevat mijn vreemde bestaan...

Zoals eindelijk een kring die al weet zichzelf sluit... en daarmee een geschiedenis

... voor altijd in het bloed van het leven gegrift