Confutatis - Inner Shrine

Dies irae, dies illa solvet saeclum in favilla.

Quantus tremor est futurus

Quando judex est venturus, cuncta stricte discussurus.

Lacrimosa dies illa.

Coget omnes ante thronum

Shadows of ignorance and clouds of grief

Chain the earth with a mundane belief

Cosmical cycles are bound to exist

For darkness’s time to fade and for light to overflow again

A new sun is rising, of hope and beauty

No more famine will choke the poor

And for the ones who see

A century of science and art

«Confutatis"all who live in greed

For those who can’t succeed

For those who breath and bleed

And we fall to our knees

For time has come

To live again

No more boundaries

Because eyes are open and wide

And the chant of what will last for eternity

is in the air.

Confutatis maledictis, flammis acribus addictis, voca me cum benedictis.

Lacrimosa dies illa, qua resurget ex favilla judicandus homo reus.

Dies irae, dies illa solvet saeclum in favilla.

Quantus tremor est futurus

Quando judex est venturus, cuncta stricte discussurus.

Lacrimosa sterft illa.

Coget omnes ante thronum

Schaduwen van onwetendheid en wolken van verdriet

Keten de aarde met een alledaags geloof

Kosmische cycli zijn onvermijdelijk 

Voor de tijd van de duisternis om te vervagen en voor het licht om weer over te stromen

Een nieuwe zon komt op, van hoop en schoonheid

Geen hongersnood meer zal de armen stikken

En voor degenen die het zien

Een eeuw wetenschap en kunst

"Confutatis" iedereen die in hebzucht leeft

Voor degenen die niet kunnen slagen

Voor degenen die ademen en bloeden

En we vallen op onze knieën

Want de tijd is gekomen

Om weer te leven

Geen grenzen meer

Omdat de ogen open en wijd zijn

En het gezang van wat voor eeuwig zal duren

is in de lucht.

Confutatis maledictis, flammis acribus addictis, voca me cum benedictis.

Lacrimosa sterft illa, qua resurget ex favilla judicandus homo reus.