Lilja's Lament - Indica

Strolling under harbor lights, Lilja reads a line

‘Poor Tatiana'

In another library, Rochester arrives

Oh lord, he’s half-blind

Lancelot and Guinevere came nowhere near the pier

No love this year

Marian called Robin Hood to save her from the sea

But words are cheap

Stories had been spun, a sea of metaphors were done

And Lilja heard but wonder’s thunder

All the books she read kept her in bed and hurt her head

Her tragic flaw was not a blunder

Percival got drunk and tossed his cup into the snow

Where’d the grail go?

Catherine found her Heathcliff but the Brontes died alone

Air gets so cold

Wind revives the balladeers sentenced to their words

Fog means return

For the bards and troubadours, sentences are worlds

We long but don’t learn

Stories had been spun, a sea of metaphors were done

And Lilja heard but wonder’s thunder

All the books she read kept her in bed and hurt her head

Her tragic flaw was not a blunder

Teeter totter by the harbor, Lilja looked up saw a starfish

Holding her hand was Ophelia,

Smith, Elliot;

Plath, Sylvia

Stories had been spun, a sea of metaphors were done

But Lilja lived her blunder thunder

All the books she read put her to rest on a seabed

Her tragic flaw still makes me wonder

Stories had been spun, a sea of metaphors were done

But Lilja lived her blunder thunder

All the books she read put her to rest on a seabed

Her tragic flaw still makes me wonder

lalala laaa lalala lalaalaa lalalalalalaaa lalalalalaalaa laa laa laa

Lopend onder havenlichten leest Lilja een regel

'Arme Tatjana'

In een andere bibliotheek arriveert Rochester

Oh heer, hij is halfblind

Lancelot en Guinevere kwamen niet in de buurt van de pier

Geen liefde dit jaar

Marian belde Robin Hood om haar uit de zee te redden

Maar woorden zijn goedkoop

Verhalen waren gedraaid, een zee van metaforen was gedaan

En Lilja hoorde maar wonder's donder

Alle boeken die ze las, hielden haar in bed en deden pijn aan haar hoofd

Haar tragische fout was geen blunder

Percival werd dronken en gooide zijn beker in de sneeuw

Waar is de graal gebleven?

Catherine vond haar Heathcliff maar de Brontes stierven alleen

Lucht wordt zo koud

Wind herleeft de tot hun woorden veroordeelde ballades

Mist betekent terugkeer

Voor de barden en troubadours zijn zinnen werelden

We verlangen maar leren niet

Verhalen waren gedraaid, een zee van metaforen was gedaan

En Lilja hoorde maar wonder's donder

Alle boeken die ze las, hielden haar in bed en deden pijn aan haar hoofd

Haar tragische fout was geen blunder

Teeter wankelt bij de haven, Lilja keek op en zag een zeester

Haar hand vasthoudend was Ophelia,

Smith, Elliot;

Plath, Sylvia

Verhalen waren gedraaid, een zee van metaforen was gedaan

Maar Lilja leefde haar blunder donder

Alle boeken die ze las, lieten haar rusten op een zeebodem

Haar tragische fout doet me nog steeds afvragen

Verhalen waren gedraaid, een zee van metaforen was gedaan

Maar Lilja leefde haar blunder donder

Alle boeken die ze las, lieten haar rusten op een zeebodem

Haar tragische fout doet me nog steeds afvragen

lalala laaaa lalala lalaalaa lalalalalalaaa lalalalaalaa laa laa laa