Dementia. Funker Vogt Remix - In Strict Confidence

Two brains in my head, my mind is out of control

Looking for blood, looking for meat

I see your minced body under cover of the night

Pale, like the moon above

Trembling hands, sweat on my lips

Can’t believe it, can’t believe

I’m posessed, posessed

Pure water washes the death away

Cleans my conscience, my conscience

Dawn is coming smashes me to the ground

Brings me back, to reality, to reality

Demons are exhausted in the glaring light

Tiredness grabbs at me embraces me so deep.

It’s a normal day in a normal life until the coming night

Desiccated dreams, created by the devil

My body on a pyre

Defaced, past recognition

A sudden fall into an endless hole in front of me No one’s holding me back, no one’s hearing my scream

The eyes wide opened, there’s nothing to clamp

To stop my fall

Harsh taste on my tongue

It strangles my throat, it strangles my throat

Now lying here awake

The eyes still closed, it’s time to go

I take my knife beside me Without sense of direction a stumble through the streets

A vicious circle, no one can escape

I’m a slave of myself, a slave of my psyche

Night by night, the bloodthirstiness is unchanged

The ground is coloured in red.

It’s a normal day in a normal life until the coming night

Twee hersens in mijn hoofd, mijn geest is niet meer onder controle

Op zoek naar bloed, op zoek naar vlees

Ik zie je gehakte lichaam onder dekking van de nacht

Bleek, zoals de maan hierboven

Trillende handen, zweet op mijn lippen

Kan het niet geloven, kan het niet geloven

Ik ben bezeten, bezeten

Zuiver water wast de dood weg

Reinigt mijn geweten, mijn geweten

De dageraad komt eraan en slaat me tegen de grond

Brengt me terug, naar de realiteit, naar de realiteit

Demonen zijn uitgeput in het felle licht

Vermoeidheid grijpt naar me en omhelst me zo diep.

Het is een normale dag in een normaal leven tot de komende nacht

Verdroogde dromen, gecreëerd door de duivel

Mijn lichaam op een brandstapel

Beschadigd, herkenning uit het verleden

Een plotselinge val in een eindeloos gat voor me Niemand houdt me tegen, niemand hoort mijn schreeuw

De ogen wijd open, er is niets om vast te klemmen

Om mijn val te stoppen

Harde smaak op mijn tong

Het wurgt mijn keel, het wurgt mijn keel

Lig nu hier wakker

De ogen zijn nog steeds gesloten, het is tijd om te gaan

Ik neem mijn mes naast me Zonder gevoel voor richting struikel ik door de straten

Een vicieuze cirkel waar niemand aan kan ontsnappen

Ik ben een slaaf van mezelf, een slaaf van mijn psyche

Nacht na nacht is de bloeddorst onveranderd

De grond is rood gekleurd.

Het is een normale dag in een normaal leven tot de komende nacht