Мой город - iMba

Это все не правда, что какие-то китайцы

Живут в Поднебесной и Конфуция читают.

Ты видел хоть раз закаты на набке,

Читая добрые книги и хапая хапки?

В то время, когда огромное красное солнце

Падает в Волгу озаряя светом неба,

А ты с друзьями, которые уже в наколках,

Разговариваешь о жизни о были и небыли,

Она проходит, но у каждого по разному:

Кто-то видит её в мутках, кто-то в стразах,

Кто-то просыпаясь видит утро, кто-то вечер,

Но ведь и то и то по сути бесконечно.

Хочу солнце над головой,

Смотреть на неба и прибой,

по тротуарам стирая тапки,

По темным аркам и по моей любимой набке.

Хочу солнце над головой,

Смотреть на неба и прибой,

по тротуарам стирая тапки,

По темным аркам и по моей любимой набке.

В то редкое время, когда я не сижу в инете,

Я выхожу в город, всматриваясь в окна,

Странно так, ленинградка вся промокла,

И это дурацкое стечение обстоятельств,

Что лавки все заняты и на них нет приятелей,

Ну ладно что пойду до троицкого рынка,

И все бы не чего, но эта хуёво выложенная плитка

Просто после дождя здесь скапливаются лужи,

И вроде водосток везде, но нахуй бы он нужен,

И эти капли, что вперемешку с резким ветром

В равных пропорциях выдаются на каждом метре.

Иду среди огней домов и магазинов,

среди дешевых машин и лимузинов,

Среди тачек хачиков, прачек, пишу эти строчки

Каждый день с утра и до глубокой ночи.

Хочу солнце над головой,

Смотреть на неба и прибой,

по тротуарам стирая тапки,

По темным аркам и по моей любимой набке.

Хочу солнце над головой,

Смотреть на неба и прибой,

по тротуарам стирая тапки,

По темным аркам и по моей любимой набке.

Хочу солнце над головой,

Смотреть на неба и прибой,

по тротуарам стирая тапки,

По темным аркам и по моей любимой набке.

Het is niet waar dat sommige Chinezen

Ze leven in het Hemelse Rijk en lezen Confucius.

Heb je ooit zonsondergangen gezien op de Nabka,

Goede boeken lezen en hacks pakken?

In een tijd waarin de grote rode zon

Valt in de Wolga, verlicht met het licht van de lucht,

En jij en je vrienden die al tatoeages hebben,

Je praat over het leven, over waren en waren,

Het gaat voorbij, maar voor iedereen op een andere manier:

Iemand ziet haar in troebelheid, iemand in strassteentjes,

Iemand die wakker wordt ziet de ochtend, iemand ziet de avond,

Maar zowel dit als dat zijn in wezen oneindig.

Ik wil de zon boven mijn hoofd

Kijk naar de lucht en de branding

pantoffels wassen op de stoep,

Langs de donkere bogen en langs mijn favoriete nabka.

Ik wil de zon boven mijn hoofd

Kijk naar de lucht en de branding

pantoffels wassen op de stoep,

Langs de donkere bogen en langs mijn favoriete nabka.

Op die zeldzame tijd dat ik niet op internet ben,

Ik ga de stad in, tuur door de ramen,

Het is vreemd, Leningrad werd nat,

En dit is een stom toeval

Dat de winkels allemaal druk zijn en er geen vrienden bij zijn,

Nou, oké, ik ga naar de Trinity markt,

En alles zou niets zijn, maar deze slecht aangelegde tegel

Vlak na de regen hopen zich hier plassen op,

En het lijkt alsof er overal een afvoer is, maar waarom is het verdomme nodig,

En deze druppels die vermengd zijn met een scherpe wind

Ze worden uitgegeven in gelijke verhoudingen op elke meter.

Ik loop tussen de lichten van huizen en winkels,

tussen goedkope auto's en limousines,

Tussen kruiwagens khachikov, wasvrouwen, schrijf ik deze regels

Elke dag van 's ochtends tot 's avonds laat.

Ik wil de zon boven mijn hoofd

Kijk naar de lucht en de branding

pantoffels wassen op de stoep,

Langs de donkere bogen en langs mijn favoriete nabka.

Ik wil de zon boven mijn hoofd

Kijk naar de lucht en de branding

pantoffels wassen op de stoep,

Langs de donkere bogen en langs mijn favoriete nabka.

Ik wil de zon boven mijn hoofd

Kijk naar de lucht en de branding

pantoffels wassen op de stoep,

Langs de donkere bogen en langs mijn favoriete nabka.