Микки и Брутто - iMba

Давным давно где-то, в тридесятом гетто

Жили два друга Микки и Брутто,

Им было круто мутить свои замуты,

Но жизнь мудрая все изменила в одни сутки.

В то утро солнце, испепелявшее прерии,

Светило так ярко, будто хотело сберечь их

От этой встречи, которая была намечена,

Один был меченый рукой смертельного смерча.

Блеск револьверов, под ними верные кони,

Которые не раз спасали их от погони.

Руки привычно стонут из-за последний истории,

Они были в фаворе, не ожидая горя.

Микки сказал:" Брат, сегодня станем богаты,

Это последний банк и уедим из штатов,

Все будет ровно, гладко, как мы мечтали братко,

Два дома возле море, где слышен шум прибоя".

Наши герои отправились на встречу своей мечте,

каждый шел взять своё, но получится ли у них это…

Да, утекает вода, пусть не будет сейчас так, как было тогда,

Но жизнь почти, как кино, белое полотно кто-то натянет вновь.

Брутто сказал:" Мик, ты помнишь ту девицу,

В прошлом салуне мне было суждено влюбится,

Сейчас за дело, а потом после разбоя

Езжай один, я не смогу уехать к морю".

И в тишине, под яркие лучи рассвета,

Во весь опор они скакали против ветра,

Был близко банк и парни к цели на прицеле,

Но мысли их были о море и о Мери.

Спешились и ворвались в ту же минуту,

Микки убил двух, но потерял из виду Брутто,

Он обернулся, но Брутто был уже застрелен,

И умирая шептал простите Микки и Мери.

Вот как иногда коварная судьба расставляет все на свои места,

У неё свой сценарий происходящего неведомый нам…

Да, утекает вода, пусть не будет сейчас так, как было тогда,

Но жизнь почти, как кино, белое полотно кто-то натянет вновь.

Lang geleden ergens in het dertigste getto

Er woonden twee vrienden Mickey en Brutto,

Het was cool voor hen om hun problemen aan te wakkeren,

Maar wijs leven veranderde alles in één dag.

Die ochtend de zon die de prairies verschroeide

Het scheen zo helder, alsof het hen wilde redden.

Van deze bijeenkomst, die was gepland,

Een ervan werd gemarkeerd door de hand van een dodelijke wervelwind.

Glans van revolvers, onder hen trouwe paarden,

Wat hen meer dan eens van de achtervolging redde.

Handen kreunen gewoonlijk vanwege het laatste verhaal,

Ze waren voor en verwachtten geen verdriet.

Mickey zei: "Broeder, vandaag zullen we rijk worden,

Dit is de laatste bank en we zullen de staten verlaten,

Alles zal soepel, glad zijn, zoals we droomden, broer,

Twee huizen in de buurt van de zee, waar je het geluid van de branding kunt horen."

Onze helden gingen hun droom waarmaken,

iedereen ging zijn eigen gang, maar zullen ze slagen ...

Ja, het water stroomt, laat het nu niet zijn zoals het toen was,

Maar het leven is bijna als een film, iemand zal het witte doek weer spannen.

Gross zei: "Mick, herinner je je dat meisje nog?

In de laatste saloon was ik voorbestemd om verliefd te worden

Nu voor de zaak, en dan na de overval

Rijd alleen, ik zal niet in staat zijn om naar de zee te gaan."

En in stilte, onder de heldere stralen van de dageraad,

Op volle snelheid galoppeerden ze tegen de wind in,

De bank was dichtbij en de jongens waren op doel,

Maar hun gedachten gingen uit naar de zee en Maria.

Ze stegen af ​​en braken tegelijkertijd in,

Mickey doodde er twee maar verloor Brutto uit het oog

Hij draaide zich om, maar Brutto was al neergeschoten,

En stervende fluisterde vergeef Mickey en Mary.

Zo zet het verraderlijke lot soms alles op zijn plaats,

Ze heeft haar eigen scenario van wat er gebeurt, ons onbekend...

Ja, het water stroomt, laat het nu niet zijn zoals het toen was,

Maar het leven is bijna als een film, iemand zal het witte doek weer spannen.