Sonbahar - Ilham

Dudaklarım kanar gidersin

İki rüyanın ortasında uykusuzluk hapsi

Kalbi mağlup eden özür cümlelerine tabi kaldım

O yüzden bu tamiri mümkünsüz halim asi

Dilimde nükteler yok artık elime kalan sahte bir vaha

Ziyan olurken hep mi sonbahar

Derdi neydi eylülün benimle onunla gitti hepsi

Sonlar hep sınırsız hüzne mazhar

İnsana bak

Bak bu talihim yara

Nerede sebep gülmek için göster artık onu bana

Hiç halim yok inan solan güllerinden solumaya

Yorgun argınım ve dargınım bütün yalanlara

Bu hiçlik ortasında güvenim kalmadığında

Dünyaları reddedip sığındım ölüm yalnızlığına

Alıştım şanssızlığıma şaşırmaktan usandım

Ben gözümü kapatmamıştım sen yeni uyandın

Ne gözümde korkusu ne ağzımda tortusu var bu hayatın

Bir elimde geçmişim dilimde küfür çok defa yenilmişim

Uçurumun kenarından seyre daldım İstanbul’u bütün gece

Halim yok mecalim yok söz vermedim ben gülmeye

Gülünecek bir şey yok

İçim sızlıyorken siz de gülmeyin

Dünyamı yakıp yıkıp gitmeyin

Fazla bir şey istememiştim dokunma demiştim

Şu yalnızlığım huzurluydu gelip bozma demiştim

Yaşanmazmış kimse için bakışım değişti

Senin suçun yok bu devrin kalbi delik deşikmiş

Ben böyle umutsuzluk girbadında yetiştim

Ne ben varolayım ne de sen beni değiştir

Faydasız cümleler inan vakit çok geç

Bende binlerce var sen de kendine bir dert seç

Ezber hayatlarınız hayatımdan ayıp

Yalnızlığın kurak çöllerindeyim uzağımdan geç

Mijn lippen zullen bloeden

Slapeloosheid in het midden van twee dromen

Ik ben onderworpen aan hartverscheurende excuses

Daarom is deze onherstelbare staat van mij opstandig

Geen grappen meer op mijn tong wat ik overhoud is een nepoase

Is het altijd herfst terwijl het aan het verspillen is?

Wat was er aan de hand van september, ze ging met mij mee en zij allemaal

Einde is altijd eindeloos verdriet

kijk naar de mens

Kijk, dit is mijn pech

Waar is de reden om te glimlachen, laat het me nu zien

Ik heb geen humeur, geloof me om te ademen van je verwelkende rozen

Ik ben moe en beledigd door alle leugens

In dit midden van nergens, wanneer ik geen vertrouwen heb

Ik verwierp de werelden en zocht mijn toevlucht in de eenzaamheid van de dood

Ik raakte eraan gewend, ik ben het zat om verrast te worden door mijn pech

Ik sloot mijn ogen niet, je werd net wakker

Ik heb geen angst in mijn ogen, noch bezinksel in mijn mond van dit leven

Mijn verleden in één hand, vloekend op mijn tong, ik ben vele malen verslagen

Ik heb Istanbul de hele nacht vanaf de rand van de klif bekeken

Ik heb geen humeur, ik heb geen kracht, ik heb niet beloofd te lachen

niets om om te lachen

Lach niet als ik pijn heb

Brand mijn wereld niet plat en ga

Ik wilde niet veel, ik zei niet aanraken

Mijn eenzaamheid was vredig, ik zei kom niet en breek het niet

Veranderde mijn mening voor degene die niet bestond

Het is niet jouw schuld, het hart van dit tijdperk zit vol gaten

Ik ben opgegroeid in zo'n wervelwind van wanhoop

Noch ik besta, noch jij verandert mij

Nutteloze zinnen, geloof me, het is te laat

Ik heb er duizenden, jij kiest een probleem voor jezelf

Jouw uit het hoofd geleerde levens zijn een schande voor mijn leven

Ik ben in de dorre woestijnen van eenzaamheid, ga aan me voorbij