Boccadasse - Il Tempio delle Clessidre

Si accende ad un tratto il mattino

Fresca la brezza si inonda di pallido sole

Ti invita a distendere il petto

E schiarire la voce

Nel puro silenzio minuscole case e sentieri

Offrono dolci carezze di caldi colori

E il viso si specchia sul loro sorriso

Scorre sotto al mare la vela contro a te

La sua scia dipinge l’anima

La pioggia che scende sul mare

Tende l’orecchio al grido dei bianchi gabbiani

Attendono ormai l’indomani

I tuoi pescatori

Ed ogni sera la piccola spiaggia raccolta

Accoglie chi cerca cornice alle sue riflessioni

E confida ad amici frammenti di vita

Yeah!

Scorre sotto al mare la vela contro a te

La sua scia dipinge l’anima

Rincorre i ricordi il mio cuore verso te

Simmetria che ho dentro l’anima

Plots licht het 's ochtends op

Koel, de bries baadt in de bleke zon

Het nodigt je uit om je borst te strekken

En schraap je keel

In pure stilte, kleine huisjes en paden

Ze bieden zoete strelingen van warme kleuren

En het gezicht wordt weerspiegeld in hun glimlach

Het zeil glijdt tegen je aan onder de zee

Zijn spoor schildert de ziel

De regen die op de zee valt

Hij luistert naar de kreet van de witte meeuwen

Ze wachten nu op de volgende dag

Uw vissers

En elke avond het kleine, intieme strand

Het verwelkomt diegenen die een kader zoeken voor hun reflecties

En vertrouwt fragmenten van het leven toe aan vrienden

Ja!

Het zeil glijdt tegen je aan onder de zee

Zijn spoor schildert de ziel

Mijn hart jaagt herinneringen naar jou toe

Symmetrie die ik in mijn ziel heb