Облака - Игорь Сорин

По-доменным домам обрываються листья,

Обнажилась земля до рябиновой кисти.

Запрокинув башку чистотой упиваюсь,

Все гляжу и гляжу, все как-будто бы каюсь…

Облака.

счастливые вы наверняка облака…

Мне бы вас коснуться, слегка.

облака…

Унесите меня, облака …

Пока облака.

мне на землю пора …

И другого пути я пока, что не знаю,

Я куда-то иду, а мечты уплывают.

А по-небу летит журавлинная стая,

Забери ты меня, забери умоляю,

в облака, в облака …

Облака.

счастливые вы наверняка облака…

Мне бы вас коснуться, слегка.

облака…

Унесите меня, облака …

Пока облака.

мне на землю пора …

Эту осень опять нам оставила стая,

С веток листья летят, до зимы долетая,

Подниму воротник и уйду по аллее

Далеко-далеко.

Облака.

счастливые вы наверняка облака…

Мне бы вас коснуться, слегка.

облака…

Унесите меня, облака …

Пока облака.

мне на землю пора …

Bladeren breken af ​​in domeinhuizen,

De aarde werd blootgesteld aan een lijsterbes.

Ik gooi mijn hoofd achterover met reinheid, ik geniet,

Ik blijf kijken en kijken, alles lijkt zich te bekeren...

Wolken.

jullie moeten blije wolken zijn...

Ik zou je graag lichtjes willen aanraken.

wolken…

Haal me weg wolken...

Terwijl wolken.

het is tijd voor mij om te landen...

En ik weet nog geen andere manier,

Ik ga ergens heen en mijn dromen drijven weg.

En een zwerm kraanvogels vliegt door de lucht,

Neem me, neem me, ik smeek je

in de wolken, in de wolken...

Wolken.

jullie moeten blije wolken zijn...

Ik zou je graag lichtjes willen aanraken.

wolken…

Haal me weg wolken...

Terwijl wolken.

het is tijd voor mij om te landen...

Dit najaar heeft de kudde ons weer verlaten,

Bladeren vliegen van takken, vliegen naar de winter,

Ik zal mijn kraag omdraaien en door de steeg lopen

Ver, ver weg.

Wolken.

jullie moeten blije wolken zijn...

Ik zou je graag lichtjes willen aanraken.

wolken…

Haal me weg wolken...

Terwijl wolken.

het is tijd voor mij om te landen...