The Day the Music Dies - Iceage

It takes character to make a decision

It takes more to stand firm and follow through

But some stand points are more than I can live up to

Performed an exorcism on myself

Cited prayers and rites of deliverance

Yet here I am, somehow still possessed

The future’s never starting

The present never ends

I left us both bombarded

But I’m not here to make amends

Fondling the thighs of forfeit

I guess I can’t brush aside

I’m waiting for the day the music dies

Oh the places one looks for makeshift

I tried to ruin myself for you

Hoping that you’d rather resent than miss

How can one kill an impulsion

When it’s still kicking and breathing

Forces are a cut above the will of the self

The future’s never starting

The present never ends

I left us both bombarded

But I’m not here to make amends

Fondling the thighs of forfeit

I guess I can’t brush aside

I’m waiting for the day the music dies

Jumping from one bosom to the next

Hitting every branch in the fall

Beaten to a pulp by every caress

In the tempest, unaffected by it all

And I’m hoping that the end is nigh

I’m waiting for the day the music

Waiting for the day the music dies

Er is karakter nodig om een ​​beslissing te nemen

Er is meer nodig om standvastig te blijven en door te gaan

Maar sommige standpunten zijn meer dan ik kan waarmaken

Heb een exorcisme op mezelf uitgevoerd

Geciteerde gebeden en rituelen van bevrijding

Maar hier ben ik, op de een of andere manier nog steeds bezeten

De toekomst begint nooit

Het heden eindigt nooit

Ik liet ons allebei gebombardeerd achter

Maar ik ben hier niet om het goed te maken

De dijen van verbeurdverklaring strelen

Ik denk dat ik het niet opzij kan schuiven

Ik wacht op de dag dat de muziek sterft

Oh de plaatsen waar je geïmproviseerd zoekt

Ik heb geprobeerd mezelf voor je te verpesten

In de hoop dat je liever een hekel hebt dan te missen

Hoe kan iemand een impuls doden?

Als het nog schopt en ademt

Krachten gaan boven de wil van het zelf uit

De toekomst begint nooit

Het heden eindigt nooit

Ik liet ons allebei gebombardeerd achter

Maar ik ben hier niet om het goed te maken

De dijen van verbeurdverklaring strelen

Ik denk dat ik het niet opzij kan schuiven

Ik wacht op de dag dat de muziek sterft

Springen van de ene boezem naar de volgende

Elke tak raken in de herfst

Door elke streling tot moes geslagen

In de storm, onaangetast door alles

En ik hoop dat het einde nabij is

Ik wacht op de dag van de muziek

Wachten op de dag dat de muziek sterft