Beyondless - Iceage

If you want it, I’ll give you an anchor

If you don’t, I’ll set you to sea

But should you ask me

For those truest of loves

I’d have to set you free

If you want to listen, hear the wind through my willows

If you want to cry, then cry at my feet

But if you think I am that pillar which you needed

Believe me, dearest, it ain’t me

Beyondless

Beyondless

I was going to stray, to the backwoods and boondocks

Be a bullet that ricochets, hits its target then recoils away

Held up for a little while, until I procrastinated

Wandered back to the throngs and the streets

Vagrant in the throes of this city

As it rises or descends to its deeps

At times there is no place too low to enter

Perfectly lost at sea internally

Beyondless

Altogether

Beyondless

Als je het wilt, geef ik je een anker

Als je dat niet doet, zet ik je op zee

Maar moet je het mij vragen?

Voor de meest ware liefdes

Ik zou je moeten bevrijden

Als je wilt luisteren, hoor dan de wind door mijn wilgen

Als je wilt huilen, huil dan aan mijn voeten

Maar als je denkt dat ik die steunpilaar ben die je nodig had

Geloof me, liefste, ik ben het niet

voorbijloos

voorbijloos

Ik zou afdwalen, naar het binnenland en de boondocks

Wees een kogel die afketst, zijn doel raakt en vervolgens terugdeinst

Even opgehouden, totdat ik het uitstelde

Dwaalde terug naar de menigte en de straten

Zwerver in de greep van deze stad

Naarmate het stijgt of daalt naar zijn diepten

Soms is er geen plaats te laag om binnen te komen

Intern perfect verdwaald op zee

voorbijloos

Allemaal samen

voorbijloos