Cesti: Il tito, Act 1: “Berenice, ove sei?" - Ian Bostridge

Berenice, ove sei?

Dove t’ascondi?

Luce degli occhi miei!

Berenice, ove sei?

Marmi o voi, che nel candore

Pareggiate la mia fé,

Per pietate palesate il mio sol,

Dite dov’è?

Folle, ma con chi parlo?

Ah che l’empia, l’indegna,

Conscia di sue lascivie,

E de’ miei torti,

Rapida qual baleno,

S’è ricovrata al nuovo amante in seno.

Furori armatemi,

Tutto ingombratemi

Di stigio ardor.

Cada svenata, e lacerata

L’empia spietata

Che già rapirmi

Con l’alma il cor.

Berenice, ove sei?

Dove t’ascondi?

Luce degli occhi miei!

Berenice, ove sei?

Marmi o voi, che nel candore

Pareggiate la mia fé,

Per pietate palesate il mio sol,

Dite dov’è?

Berenice, waar ben je?

Waar verstop je je?

Licht van mijn ogen!

Berenice, waar ben je?

Knikkers of jij, wie in de witheid

Maak mijn geloof gelijk,

Voor medelijden onthul mijn zon,

Waar is het?

Gek, maar tegen wie praat ik?

Ach dat de goddelozen, de onwaardigen,

Zich bewust van zijn onzedelijkheid,

En van mijn fouten,

Snel als een flits,

Ze zocht haar toevlucht in haar nieuwe geliefde in haar boezem.

gewapende woede,

Alles maakt me in de war

Van stigio vurigheid.

Flauwgevallen en verscheurd

De meedogenloze slechtheid

Dat ontvoert me al

Met de alma het hart.

Berenice, waar ben je?

Waar verstop je je?

Licht van mijn ogen!

Berenice, waar ben je?

Knikkers of jij, wie in de witheid

Maak mijn geloof gelijk,

Voor medelijden onthul mijn zon,

Waar is het?