Villa borghese - I Cugini Di Campagna

Ancora me ricordo quanno da bambino

avevo er moccolo sur naso

pècorpa de quell’acqua che

pèritrovacce i sordi annavo giùde muso.

Nella fontana de quer Trevi là

che se inventòstàstoria pècampà:

chi nell’acqua getta, magari 'na piotta, ritornerà.

Cor tempo sòcresciuto

e invece de pescàli sordi, annavo pèpischelle

e se ripenso a una de queste

sento er core che ancora me ribbolle.

In mezzo a quer giardino, che 'n se sà?

Ma chi èromano, questo lo sàgià.

Via Veneto sali e 'n cima te trovi, st’immensità!

Villa Borghese…

quant’innamorati sotto quei lampioni;

quante strette ar core.

Villa Borghese…

su quel letto d’erba, ancora senza barba, chi 'tte scorda più!

Villa Borghese…

quelle pomiciate, sopra le panchine, senza prenne fiato.

Villa Borghese…

quarche vorta a scola se faceva sega, pèvenìda te.

E adesso quanta nostargia

me graffia drent’ar petto, a vedèstà'monnezza.

Io ce venivo coll’amici

e invece tu, co 'na siringa che t’ammazza.

Pischello, quella robba lascia stà

pure tu padre ce veniva qua;

ma pèfà'llamore insieme a tu madre, alla tu’età.

Ik herinner me nog toen ik een kind was

Ik had eh snot op mijn neus

pècorpa van dat water dat

om de doven de doven te laten vinden, verdronk ik mijn snuit.

In de fontein de quer Trevi daar

dat als hij de geschiedenis van het kamp uitvond:

wie in het water gooit, misschien' na piotta, zal terugkeren.

Na verloop van tijd ben ik opgegroeid

en in plaats van dove vissen, annavo pèpischelle

en als ik terugdenk aan een van deze

Ik voel een kern die me nog steeds kookt.

In het midden van deze tuin, wie weet?

Maar wie Romeins is, weet je al.

Via Veneto omhoog en je staat bovenaan, deze onmetelijkheid!

Villa Borghese ...

hoeveel je verliefd werd onder die straatlantaarns;

hoeveel smalle ar cores.

Villa Borghese ...

op dat bed van gras, nog steeds zonder baard, wie het meest vergeet!

Villa Borghese ...

degenen die vrijen, op de banken, zonder adem te halen.

Villa Borghese ...

quarche vorta een scola als hij zaagde, pèvenìda you.

En nu hoeveel Nostargia

krabt me drent'ar borst, een vedèstà'monnezza.

Ik kwam vroeger met vrienden

en in plaats daarvan jij, met een spuit die je doodt.

Kind, dat spul laat los

je vader kwam hier ook;

maar pèfà'llamore samen met je moeder, op jouw leeftijd.