Blood of the Ancients - Hyperion

Saturn is fallen, am I too to fall?

Am I to leave this haven of my rest?

This calm luxuriance of blissful light

All that is left of my lucent Empire

Deserted, void, nor any haunt of mine

The blaze, the splendor and the symmetry

I cannot see, but darkness, death and darkness!

Despair not, oh Titan of the Sun

We shall reforge your once glorious bastion

And bathe in your everlasting strength

All of our ancestral powers lies shattered, forlorn and awaits our renewal

Those who aspire wisdom and truth will immerse in his flames

Is this the end, or a new beginning?

The worth of mine haven decreased

Shall the sinful works of the evil bring the… Fall?

No by Tellus and her briny robes

Over the fiery frontier of my realms

I shall advance and bid Saturn to take his throne again

Saturnus is gevallen, moet ik ook vallen?

Moet ik deze oase van rust verlaten?

Deze kalme weelde van gelukzalig licht

Alles wat er nog over is van mijn lucent Empire

Verlaten, leegte, noch een verblijfplaats van mij

De gloed, de pracht en de symmetrie

Ik kan niet zien, maar duisternis, dood en duisternis!

Wanhoop niet, oh Titan of the Sun

We zullen je eens zo glorieuze bastion hersmeden

En baad in uw eeuwige kracht

Al onze voorouderlijke krachten liggen verbrijzeld, verlaten en wachten op onze vernieuwing

Degenen die naar wijsheid en waarheid streven, zullen onderdompelen in zijn vlammen

Is dit het einde of een nieuw begin?

De waarde van mijn toevluchtsoord is afgenomen

Zullen de zondige werken van het kwaad de... Val brengen?

Nee door Tellus en haar zilte gewaden

Over de vurige grens van mijn rijken

Ik zal oprukken en Saturnus verzoeken zijn troon weer te bestijgen