A Nameless Dread - Huntsmen

Unfurl my wings and spread the sickness

A stench of sorrow that makes me ascend

With God so long gone, I do what I can

And I’ll burn the whole world until it eats from my hand

You pray in vain, a knife in your face

Sing me your song while I help you ascend a stair of bone

To your everlasting home

Born in the mire, suckled on dread

You named the nameless, raised it up from the dead

A life so fragile, a crimson thread

Weed in the desert, king of the damned

And prince of the dead

Horror my hymnal

Songs of the end

Thrive on the fault line

Drag you back in

Drag you in

King of the damned

Turn your gaze into the east, there’s a comet crossing the sky

A nameless dread, horizon glowing red

Tricks your eyes into seeing sunrise

Gulp the air and drink the scent of your final hours alive

A brittle bird crushed inside a fist

A fading dream of flight

Follow life until its end, just a well that’s waiting to dry

Pass a finger through the flame

Pull it back unscathed

Build your mandala of hope, it’s the cruelest joke of our time

The way is fear, swallowed in despair

Consuming you from inside

My name is dread

Ontvouw mijn vleugels en verspreid de ziekte

Een stank van verdriet die me doet opstijgen

Nu God zo lang weg is, doe ik wat ik kan

En ik zal de hele wereld verbranden totdat hij uit mijn hand eet

Je bidt tevergeefs, een mes in je gezicht

Zing je liedje voor me terwijl ik je help een trap van botten te beklimmen

Naar je eeuwige thuis

Geboren in het slijk, gezoogd door angst

Je noemde de naamlozen, wekte hem op uit de dood

Een leven zo kwetsbaar, een karmozijnrode draad

Wiet in de woestijn, koning van de verdoemden

En prins van de doden

Horror mijn gezangboek

Liedjes van het einde

Gedijen op de breuklijn

Sleep je terug naar binnen

Sleep je naar binnen

Koning van de verdoemden

Draai je blik naar het oosten, er is een komeet die de lucht doorkruist

Een naamloze angst, de horizon roodgloeiend

Laat je ogen de zonsopgang zien

Slik de lucht en drink de geur van je laatste uren levend

Een broze vogel verpletterd in een vuist

Een vervagende droom van vluchten

Volg het leven tot het einde, alleen een put die wacht om te drogen

Steek een vinger door de vlam

Trek het ongedeerd terug

Bouw je mandala van hoop, het is de wreedste grap van onze tijd

De weg is angst, verzwolgen in wanhoop

Je van binnenuit consumeren

Mijn naam is gevreesd