Вой - HORUS

Вечер, центр, у прилавков давка

Там кредиты, ставки, нервяки и пробки

Кто не дал по тапкам — угодил в удавку

У них вместо глаз две канцелярских кнопки

За мелкий профит вписаться в график

И ползти по бетону между стен домов

Через забитых улиц плотный трафик

Этот город к лицу тебе, как ксеноморф

Этот холод неба тоже давит

Эта безнадега все порывы рубит

Это там внутри, от нее не избавит

Каждый в этой гонке добытый рубль

Каждый в этой гонке добытый доллар

Тебе впрок не пойдёт, да оно и видно

Это лишь местная анестезия

Атомизированный индивидуум

Если задуматься — смех разбирает

Насколько нелепы, избиты и тленны

Все эти тупые проблемы микробов

Под ободком унитаза вселенной,

Но членораздельно ты выразишь вряд ли

Весь груз этих мыслей, несомых с собой

Всё, что получится (всё, что получится) —

Только издать неразборчивый вой

(Вой, вой) над лесами, весями

(Вой, вой) от тоски и жалости

(Вой, вой) чё тебе не весело?

(Вой, вой) ну, а чё осталось то?

(Вой, вой) над полями, рощами

(Вой, вой) летит словами вещими

(Вой, вой) от лица тут взрощенных

(Вой, вой) как было вам завещано

(Вой, вой) над лесами, весями

(Вой, вой) от тоски и жалости

(Вой, вой) чё тебе не весело?

(Вой, вой) ну, а чё осталось то?

(Вой, вой) над полями, рощами

(Вой, вой) летит словами вещими

(Вой, вой) от лица тут взрощенных

(Вой, вой) как было вам завещано

Блоков анфилады и коридоры

В небе — Луны тёртый луидор

Все планы сумбурные, мысли — вздорные

И как-то подутрачен боевой задор,

Но прошлого вес ты не взял и даром бы

Морща в потёмках под кепкой лоб

Колебаясь, как цена за баррели

У бензоколонки курит пьяный коп,

А вокруг город словно вымер

Он от назойливой жизни вымыт

Как флаги над башнями, потоки дыма

Из труб.

Неслышно прошагаешь мимо

Где-то там за спиною, оставив мир

Ком из проблем истинных и мнимых (е)

Растворись во мгле

Среди тёмных аллей, сгинув анонимом

Голые ветви, замёрзшая грязь

И с этим местом ты чувствуешь связь

Там в темноте сотни путей

Между стволов убегают змеясь

И вся прошлая жизнь — никчёмная часть

Тело глотает чёрная пасть

Той темноты, в которой ты можешь

С собою побыть, ничего не боясь

Чуя, как тело обрастает шерстью,

А горло словно налилось свинцом

Ты к небу тогда запрокинешь то

Что считалось когда-то твоим лицом

Лунный свет так ласков

Серебрит поляну за твоей спиной (ой)

И ты пустишь в небо

Рвущийся из глотки наружу вой

(Вой, вой) над лесами, весями

(Вой, вой) от тоски и жалости

(Вой, вой) чё тебе не весело?

(Вой, вой) ну, а чё осталось то?

(Вой, вой) над полями, рощами

(Вой, вой) летит словами вещими

(Вой, вой) от лица тут взрощенных

(Вой, вой) как было вам завещано

(Вой, вой) над лесами, весями

(Вой, вой) от тоски и жалости

(Вой, вой) чё тебе не весело?

(Вой, вой) ну, а чё осталось то?

(Вой, вой) над полями, рощами

(Вой, вой) летит словами вещими

(Вой, вой) от лица тут взрощенных

(Вой, вой) как было вам завещано

Avond, centrum, drukte aan de balies

Er zijn leningen, tarieven, zenuwen en files

Wie gaf geen pantoffels - viel in een strop

Ze hebben twee pushpins in plaats van ogen

Voor een kleine winst, passen in het schema

En kruip op het beton tussen de muren van huizen

Door de verstopte straten druk verkeer

Deze stad past bij je als een xenomorph

Deze kou van de lucht drukt ook

Deze hopeloosheid snijdt alle impulsen af

Het zit van binnen, het komt er niet vanaf

Elke roebel gedolven in deze race

Elke verdiende dollar in deze race

Het zal niet werken voor jou, en je kunt het zien

Het is gewoon plaatselijke verdoving.

geatomiseerde individu

Als je erover nadenkt - gelach valt uiteen

Hoe belachelijk, geslagen en vergankelijk

Al die stomme kiemproblemen

Onder de rand van de toiletpot van het universum

Maar je kunt het moeilijk articuleren

De hele lading van deze gedachten met zich meegedragen

Alles wat zal werken (alles dat zal werken)

Laat gewoon een onverstaanbaar gehuil horen

(Gehuil, gehuil) over bossen, dorpen

(Gehuil, gehuil) van verlangen en medelijden

(Gehuil, gehuil) Waarom heb je geen plezier?

(Gehuil, gehuil) Wel, wat blijft er over?

(Gehuil, gehuil) over velden, bosjes

(Huil, huil) vliegt met profetische woorden

(Gehuil, gehuil) namens degenen die hier grootgebracht zijn

(Huil, huil) terwijl je werd nagelaten

(Gehuil, gehuil) over bossen, dorpen

(Gehuil, gehuil) van verlangen en medelijden

(Gehuil, gehuil) Waarom heb je geen plezier?

(Gehuil, gehuil) Wel, wat blijft er over?

(Gehuil, gehuil) over velden, bosjes

(Huil, huil) vliegt met profetische woorden

(Gehuil, gehuil) namens degenen die hier grootgebracht zijn

(Huil, huil) terwijl je werd nagelaten

Enfilade-blokken en gangen

In de lucht - de maan geraspte luidor

Alle plannen zijn chaotisch, gedachten zijn absurd

En op de een of andere manier is het vechtlust verloren,

Maar je hebt niet het gewicht van het verleden gedragen, en voor niets

Rimpel in het donker onder de voorhoofdskap

Fluctuerend als de prijs van een vat

Een dronken agent rookt bij het tankstation

En rond de stad leek te zijn uitgestorven

Hij is gewassen van het vervelende leven

Als vlaggen over torens, rookstromen

Van pijpen.

Stil loop je voorbij

Ergens achter, de wereld verlatend

Welke van de echte en denkbeeldige problemen (e)

Oplossen in de mist

Tussen de donkere steegjes, anoniem verdwenen

Kale takken, bevroren modder

En met deze plek voel je je verbonden

Er zijn honderden manieren in de duisternis

Tussen de stammen kronkelend wegrennen

En het hele vorige leven is een waardeloos deel

Het lichaam wordt ingeslikt door een zwarte mond

Die duisternis waarin je kunt

Om bij jezelf te zijn, nergens bang voor

Voelen hoe het lichaam overwoekerd is met wol,

En de keel leek gevuld met lood

Dan gooi je het in de lucht

Wat ooit als je gezicht werd beschouwd

Maanlicht is zo zacht

Silver clearing achter je rug (oh)

En je laat de lucht in

Huilend uit de keel

(Gehuil, gehuil) over bossen, dorpen

(Gehuil, gehuil) van verlangen en medelijden

(Gehuil, gehuil) Waarom heb je geen plezier?

(Gehuil, gehuil) Wel, wat blijft er over?

(Gehuil, gehuil) over velden, bosjes

(Huil, huil) vliegt met profetische woorden

(Gehuil, gehuil) namens degenen die hier grootgebracht zijn

(Huil, huil) terwijl je werd nagelaten

(Gehuil, gehuil) over bossen, dorpen

(Gehuil, gehuil) van verlangen en medelijden

(Gehuil, gehuil) Waarom heb je geen plezier?

(Gehuil, gehuil) Wel, wat blijft er over?

(Gehuil, gehuil) over velden, bosjes

(Huil, huil) vliegt met profetische woorden

(Gehuil, gehuil) namens degenen die hier grootgebracht zijn

(Huil, huil) terwijl je werd nagelaten