Синтез - HORUS

Тут нужна искра, чтобы выжать экстракт

Из этих строчек, где экстаз сомнения и страх

Это мой храм, где я Ахетатон и Герострат

И голова трещит как береста под натиском костра

Эй-йо, когда падёт наш последний редут

Я передам привет всем тем, кто по следу идут

Все, кто хотел меня задеть и был настолько туп

Что попытался уязвить смеющуюся пустоту

К черту года, я их таскаю будто ювелирку

Изрешетив блокноты рифмой крупного калибра

Чтобы пройти сквозь эти тернии без лишних мук

Прикиньте, мне пришлось обзавестись шипами самому

Профдеформация — а че поделать?

Зима, как бархатный сезон для внутренних демонов

Я на студийку снова куртку потеплей надену

Психоанализ весь уложится в десяток демок

В серых снегах азиатской России

Мы тратим силы не за лычки, ордена и ксивы

Как флаг без веры — просто тряпка на флагштоке

Так мои слова ничто без тех, кто говорит за них «спасибо»

Так и рождается тот самый синтез

И находим в этом самый цимес

И мы выходим к свету сквозь метели

Порох строк тут воспламеняется, несмотря на сырость

Эй, друг!

Не околей, на дворе не лето

Видишь белизну полей, как опять закат алеет

И горит во льду аллеи

Сколько же тут зим минуло без возврата

Cколько лет?

Те же книги на столе

Рифмы на петле сочного бита

Мы делим MIC в кругу коллег, вокруг всё та же суета

Значит, не переболел, значит это будет так

Пока не пройдена черта, пройдена черта

Озарение единично, что иронично — не вечно

Так же хаотично, как SHARON в «Проекте Увечье»

Где предтечи, те, что вдохновили нас на этот путь?

Скованны работой, бытом, да кабалой ипотечной

Зима — невеста в платье подвенечном

Обнимет плечи, от неё обороняться нечем

Наледь окна подсвечена огнями

Этот вечер я встречаю так же

Просыпаясь где-то на конечной

В кармане стольник, под ногами спальник

Коробок четырехугольники, мороз начальник

Я видел это сотню раз, еще семь лет назад

Сняв это на свои глаза, назвал картину «Роспечалью»

И здесь мы все потухнем, словно фары

Холодным утром оставляя строчки-артефакты

На что способны мы постфактум, если хватит фарта?

Найти комфорт, творя то, что кто-то считает ART’ом,

А там как ляжет карта

Завершающим жестом поставить точку

Обозначив предел совершенству

Не подведя всех тех

Кто нам когда-то там предшествовал

Вот это выпало нам путешествие

Эй, друг!

Не околей, на дворе не лето

Видишь белизну полей, как опять закат алеет

И горит во льду аллеи

Сколько же тут зим минуло без возврата

Сколько лет?

Те же книги на столе

Рифмы на петле сочного бита

Мы делим MIC в кругу коллег, вокруг всё та же суета

Значит, не переболел, значит это будет так

Пока не пройдена черта, пройдена черта

Er is een vonk nodig om het extract eruit te persen

Van deze lijnen, waar de extase van twijfel en angst

Dit is mijn tempel, waar ik Akhetaten en Herostratus ben

En het hoofd kraakt als berkenbast onder de aanval van een vuur

Hey yo wanneer onze laatste redoute valt

Ik zal hallo zeggen tegen iedereen die het pad volgt

Iedereen die me pijn wilde doen en zo dom was

Dat probeerde de lachende leegte te kwetsen

Naar de hel met het jaar, ik draag ze rond als een sieraad

Met doorzeefde notitieboekjes met een groot kaliber rijm

Om door deze doornen te gaan zonder onnodige kwelling

Dacht dat ik de spikes zelf moest halen

Beroepsdeformatie - wat te doen?

De winter is als een fluwelen seizoen voor innerlijke demonen

Ik zal in de studio weer een warmer jasje aantrekken

Psychoanalyse past in een dozijn demo's

In de grijze sneeuw van Aziatisch Rusland

We besteden energie niet aan badges, bestellingen en ksivs

Als een vlag zonder geloof - slechts een vod aan een vlaggenmast

Dus mijn woorden zijn niets zonder degenen die "dank u" voor hen zeggen

Zo wordt dezelfde synthese geboren

En we vinden hierin de hele tijd

En we gaan naar het licht door sneeuwstormen

Het buskruit van de lijnen ontbrandt hier, ondanks de vochtigheid

Hallo vriend!

Wees niet in de buurt, het is geen zomer in de tuin

Je ziet de witheid van de velden, terwijl de zonsondergang weer rood wordt

En brandt in het ijs van de steeg

Hoeveel winters zijn hier voorbijgegaan zonder terugkeer?

Hoeveel jaar?

Dezelfde boeken op tafel

Rijmt op een sappige beatloop

We delen MIC in een kring van collega's, er is nog steeds dezelfde ophef rond

Dus ik werd niet ziek, dus het zal zo zijn

Totdat de lijn is gepasseerd, wordt de lijn gepasseerd

Verlichting is enkelvoud, wat ironisch is - niet voor altijd

Zo chaotisch als SHARON in Project Mutilation

Waar zijn de voorlopers, degenen die ons op dit pad hebben geïnspireerd?

Geketend door werk, leven en hypotheekschuld

Winter - een bruid in een trouwjurk

Ze zal haar schouders omhelzen, er is niets om haar tegen te verdedigen

Raamvorst verlicht door lichten

Ik ontmoet vanavond op dezelfde manier

Op het einde ergens wakker worden

Steward in zak, slaapzak onder de voeten

Doosvierhoeken, vorstkop

Ik heb het honderd keer gezien, zeven jaar geleden

Hij deed het voor zijn eigen ogen af ​​en noemde het schilderij "Rospechaly"

En hier gaan we allemaal uit als koplampen

Op een koude ochtend, lijnen-artefacten achterlatend

Waartoe zijn we achteraf in staat, als geluk genoeg is?

Vind troost door te doen wat iemand beschouwt als ART

En daar hoe de kaart zal vallen

Maak een einde aan het laatste gebaar

De limiet van perfectie definiëren

Zonder al die mensen teleur te stellen

Wie ging ons daar ooit voor

Dit is onze reis

Hallo vriend!

Wees niet in de buurt, het is geen zomer in de tuin

Je ziet de witheid van de velden, terwijl de zonsondergang weer rood wordt

En brandt in het ijs van de steeg

Hoeveel winters zijn hier voorbijgegaan zonder terugkeer?

Hoeveel jaar?

Dezelfde boeken op tafel

Rijmt op een sappige beatloop

We delen MIC in een kring van collega's, er is nog steeds dezelfde ophef rond

Dus ik werd niet ziek, dus het zal zo zijn

Totdat de lijn is gepasseerd, wordt de lijn gepasseerd