Multiplicados por 9 - Hombres G

A veces se me olvida o no lo pienso

Otras veces creo que me estoy muriendo

Me paso mi vida y me siento

Un porro que se esta fumando el viento

Pero todo el mundo es feliz

Por lo menos por aquí

Que me esta pasando a mi

A veces creo que todo es un invento

Que no hay nada cierto

Como si todo hubiera sido un sueño

Pero todo el mundo es feliz

Y te tienes que reír

Que hay de malo en ser así

Que mas se puede pedir

Quizás haya otra forma de vivir

Cerca del mar, lejos de los vientos negros

Tal vez si dejo de pensar en mi

Pueda salir del miedo

Y pensar que todo el mundo es feliz

Yo te pido si es que existes

Que me duelan sus dolores

Multiplicados por nueve

Yo te pido si es que puedes

Que me queden sus fracturas

Y que me suba su fiebre

Que me de sus malestares

Su escayola, su jaqueca

El dolor de sus muñecas

Casi blancas, casi solas

Su adicción a la tristeza

Que me duele mas que nada

Yo te pido por la almohada

Donde apoya su cabeza

Que el mar, entierre su miedo en mí

Que no llore mas, que no tenga que sufrir

Que la soledad, no me deje a mi dormir

Y que el dolor de sus latidos, se mezcle con el mío

Yo te pido si es que puedes

Que me duelan sus dolores

Multiplicados por nueve

Soms vergeet ik het of denk ik er niet aan

Andere keren denk ik dat ik dood ga

Ik breng mijn leven door en ik voel

Een joint die de wind rookt

Maar iedereen is blij

tenminste hier in de buurt

wat gebeurt er met mij

Soms denk ik dat alles een uitvinding is

dat er niets waar is

Alsof het allemaal een droom was

Maar iedereen is blij

en je moet lachen

Wat is er mis mee om zo te zijn?

Wat wil je nog meer

Misschien is er een andere manier om te leven

Dichtbij de zee, ver van de zwarte wind

Misschien als ik stop met aan mezelf te denken

Ik kan uit angst komen

En dan te bedenken dat iedereen gelukkig is

Ik vraag je of je bestaat

Laat je pijn me pijn doen

vermenigvuldigd met negen

Ik vraag je of je kunt

Laat me hun breuken hebben

En laat je koorts stijgen

Geef me je ongemak

Je gips, je hoofdpijn

De pijn in je polsen

Bijna wit, bijna alleen

Jouw verslaving aan verdriet

dat doet me meer pijn dan wat dan ook

Ik vraag je om het kussen

waar je je hoofd laat rusten

Laat de zee haar angst in mij begraven

Huil niet meer, hoef niet te lijden

die eenzaamheid, laat me niet slapen

En laat de pijn van jouw hartslag zich vermengen met de mijne

Ik vraag je of je kunt

Laat je pijn me pijn doen

vermenigvuldigd met negen