Prog Reactors - Hit the Switch

State sponsored violence in the city streets

Resounding passive ripened docility

Just waiting for the world to end

So they can die in peace

What a beautiful gift received

The righteous throne bakes daily bread

For mass submissions decorated

First world self involved oblique oppressions

Of more imploding dismal apathies

I stopped to notice you

And you saw my emptiness

I couldn’t tell

If I remembered once a presence felt

Excuse the rage

It’s not a part of who I am

But part of what we’ve all become

I know it’s wrong

And I still share the blame

Our rendered shame has born a callousness in me

The victims made invisible or villainized remain unseen

Atrocities endured by innocent remain unspoken of

By privileged fucks exploiting influence

A stark revealing nature of the path

A model systematically in place

On our own huddled mass denial

Appalling is to leave this remanence of design

There’s nothing left to break

Door de staat gesponsord geweld in de straten van de stad

Klinkende passieve gerijpte volgzaamheid

Gewoon wachten tot de wereld vergaat

Zodat ze in vrede kunnen sterven

Wat een mooi cadeau gekregen

De rechtvaardige troon bakt dagelijks brood

Voor massale inzendingen ingericht

Eerste wereld zelf betrokken schuine onderdrukkingen

Van meer imploderende sombere apathieën

Ik stopte om je op te merken

En je zag mijn leegte

Ik kon het niet zeggen

Als ik me herinnerde dat er een keer een aanwezigheid voelde

Excuseer de woede

Het maakt geen deel uit van wie ik ben

Maar een deel van wat we allemaal zijn geworden

Ik weet dat het verkeerd is

En ik deel nog steeds de schuld

Onze beschaamde schaamte heeft een ongevoeligheid in mij geboren

De slachtoffers die onzichtbaar of als schurk zijn gemaakt, blijven ongezien

Wreedheden door onschuldigen blijven onbesproken

Door bevoorrechte klootzakken invloed uit te buiten

Een grimmig onthullend karakter van het pad

Een model dat systematisch op zijn plaats is

Op onze eigen ineengedoken massale ontkenning

Verschrikkelijk is om deze remanentie van design te verlaten

Er valt niets meer te breken