Manic Heart Disease - Hit the Switch

Can’t stop the hell you said but you didn’t even try

And what reasons did you use to make it seem alright

And it’s been getting old and I’m not fighting for your time

It’s just that I want to get by

So I’ll just keep myself inside

'cause no one needs to know about the old critical me

There’s unstoppable sadness

And I’m not moving on with it I know

There’s still this pain and guilt I feel within we all should know

Just what it’s like to live like them

To really need help and never get it

Not that it matters quite as much to me

I know I’m not the same

And all of the time I spent alone

I still lost myself to this

And when I look back

I want to know that I did what I could with this

To give all I can give

In someone’s last defense

I know we’re not incapable

We just dismiss the warning signs

We’re so detached from feeling what they might

Excused from the collective guilt

The margin shifts

But no one stops to give a shit

So I won’t force a smile

When everyone is having so much fun

It just doesn’t feel right

I can’t forget why everything’s so sad

And it’s digging out my heart

Until nothing’s left

The house we built within stands in contempt

Then I felt so ashamed

We took all we’re allowed

Gave nothing back

I pray for wild teeth

Cut right across my neck

Spill my insides

Are worth way more than I’m meant to keep

And when I’m gone it’s not in vein

Their lives are not ours to forsaken

When all your good intentions aren’t enough

And I can’t help but feel like giving up

'cause I can’t be the one to pick you up

(To love. To be loved. To never forget your own insignificance. To never get

used to the unspeakable violence and the vulgar disparity of life around you.

To seek joy in the saddest places.

To pursue beauty to its lair.

To never simplify what is complicated or complicate what is simple.

To respect strength, never power.

Above all, to watch.

To try and understand.

To never look away.

And never, never to forget.)

Some were all lost some way out there

Somewhere those lost their hope and care

And some hold on instead

Left open all gather to stare

Their eyes tell stories going nowhere

The point fades in and out of view

This wasn’t meant for us to take

Can’t put it back once it’s been changed

The more I try I learn how not to

Run away from all my problems

Pulling back to find what caused them all this time

I just kept it to myself in fear of

Everything that’s left

It falls apart and I’m not strong enough to

Keep the dark at bay

This is where I remain

I won’t let you know

I’ll stay here alone

I’m stuck in this place that’s never been home

And I’m still here all alone

It never changed these outer shells

Won’t keep me warm at night

Where resentment and silence grow

I know that this all falls on me

And I can’t be here for you

When it comes apart

I have let you down

Just tell me what you need

And as it softly puts you down to sleep

And all you have to do is die here next to me

When we both lie beneath

This crumbled world is obsolete

And fading out as we reached the edge

I still hold you close to me for one last time

Then we both drift aside

Kan de hel die je zei niet stoppen, maar je hebt het niet eens geprobeerd

En welke redenen heb je gebruikt om het goed te laten lijken?

En het wordt oud en ik vecht niet voor jouw tijd

Het is gewoon dat ik wil rondkomen

Dus ik hou mezelf gewoon binnen

want niemand hoeft iets te weten over de oude kritische ik

Er is niet te stoppen verdriet

En ik ga er niet mee verder, ik weet het

Er is nog steeds die pijn en schuld die ik voel van binnen, we zouden het allemaal moeten weten

Precies hoe het is om te leven zoals zij

Om echt hulp nodig te hebben en het nooit te krijgen

Niet dat het me zoveel uitmaakt

Ik weet dat ik niet dezelfde ben

En al de tijd die ik alleen doorbracht

Ik ben mezelf hier nog steeds aan kwijt

En als ik terugkijk

Ik wil weten dat ik hiermee heb gedaan wat ik kon

Om alles te geven wat ik kan geven

In iemands laatste verdediging

Ik weet dat we niet onbekwaam zijn

We negeren gewoon de waarschuwingssignalen

We zijn zo los van het gevoel wat ze zouden kunnen

Vrijgesteld van de collectieve schuld

De marge verschuift

Maar niemand stopt om er iets om te geven

Dus ik zal geen glimlach forceren

Als iedereen zoveel plezier heeft

Het voelt gewoon niet goed

Ik kan niet vergeten waarom alles zo triest is

En het graaft mijn hart uit

Tot er niets meer over is

Het huis waarin we hebben gebouwd staat in minachting

Toen schaamde ik me zo

We hebben alles genomen wat ons is toegestaan

Niets terug gegeven

Ik bid voor wilde tanden

Snijd dwars door mijn nek

Mors mijn binnenkant

Zijn veel meer waard dan ik moet houden

En als ik weg ben, is het niet in ader

Hun leven is niet van ons om te verlaten

Wanneer al je goede bedoelingen niet genoeg zijn

En ik kan het niet helpen, maar heb zin om op te geven

want ik kan niet degene zijn om je op te halen

(Om lief te hebben. Om bemind te worden. Om nooit je eigen onbeduidendheid te vergeten. Om nooit te krijgen

gewend aan het onuitsprekelijke geweld en de vulgaire ongelijkheid in het leven om je heen.

Om vreugde te zoeken op de treurigste plaatsen.

Om schoonheid naar zijn hol te streven.

Om nooit te vereenvoudigen wat ingewikkeld is of om ingewikkeld te maken wat eenvoudig is.

Om kracht te respecteren, nooit macht.

Bovenal om naar te kijken.

Om te proberen te begrijpen.

Om nooit weg te kijken.

En nooit, nooit te vergeten.)

Sommigen waren allemaal ergens verdwaald

Ergens verloren zij hun hoop en zorg

En sommigen houden in plaats daarvan vast

Opengelaten allemaal verzamelen om te staren

Hun ogen vertellen verhalen die nergens heen gaan

Het punt vervaagt in en uit het zicht

Dit was niet voor ons bedoeld om te nemen

Kan het niet terugzetten nadat het is gewijzigd

Hoe meer ik probeer, ik leer hoe het niet moet

Ren weg van al mijn problemen

Terugtrekken om te vinden wat ze al die tijd heeft veroorzaakt

Ik hield het gewoon voor mezelf uit angst voor

Alles wat over is

Het valt uit elkaar en ik ben niet sterk genoeg om

Houd het donker op afstand

Dit is waar ik blijf

Ik laat het je niet weten

Ik blijf hier alleen

Ik zit vast op deze plek die nooit thuis is geweest

En ik ben hier nog steeds helemaal alleen

Het heeft deze buitenste schillen nooit veranderd

Houdt me 's nachts niet warm

Waar wrok en stilte groeien

Ik weet dat dit allemaal op mij valt

En ik kan er niet voor je zijn

Als het uit elkaar valt

Ik heb je in de steek gelaten

Vertel me gewoon wat je nodig hebt

En terwijl het je zachtjes in slaap brengt

En alles wat je hoeft te doen is hier naast me te sterven

Als we er allebei onder liggen?

Deze afgebrokkelde wereld is verouderd

En vervagen naarmate we de rand bereikten

Ik houd je nog een laatste keer dicht bij me

Dan drijven we allebei opzij