Les oiseaux ont quitté la terre - Hervé Vilard

Pourquoi faut-il se souvenir

Pourquoi faut-il que la nuit rallume la mémoire

Que le silence parle si fort

Que le moindre coup de téléphone me fasse courir

Courir, comme si ma vie était suspendue à ce film

Qui ne me relie plus à rien

Qui ne me relie qu’au passé

Qui ne me relie qu'à ta vie

Les oiseaux ont quitté la terre

Et les hommes sont en enfer

Le soleil est un astre mort

Et moi, je vis encore

Plus un arbre, plus une fleur

Le printemps revient par erreur

Les avions ne s’envolent plus

Mais la vie continue

Moi je marche dans ce désert

Vagabon de la nuit

Les oiseaux ont quitté la terre

Tu es partie

Ma chambre a commencé là

Où tu passes en flash-back permanent sur l'écran géant

Où ton sourire se transforme en rire

Où ton corps sans arrêt

Danse, danse, un ballet d’amour et de muses

Funambule, léger

Sur le fil de ma vie

Qui ne me relie qu’au passé

Qui ne me relie qu'à ta vie

Les oiseaux ont quitté la terre

Et les hommes sont en enfer

Toi tu crois que je suis vivant

Mais non, je fais semblant

Comme à Saint-Malo en novembre

Quand on est sous la pluie

Je suis là tout seul à t’attendre

Tu es partie

Je deviens fou

Tu es partout.

Waarom moeten we onthouden?

Waarom moet de nacht de herinnering doen herleven?

Dat de stilte zo luid spreekt

Laat het minste telefoontje me doen rennen

Rennen alsof mijn leven aan deze film hangt

Die me nergens meer mee verbindt

Wat me alleen maar met het verleden verbindt

Wat mij alleen maar met jouw leven verbindt

De vogels hebben de aarde verlaten

En mannen zijn in de hel

De zon is een dode ster

En ik leef nog steeds

Meer een boom, meer een bloem

De lente keert per ongeluk terug

Vliegtuigen vliegen niet meer

Maar het leven gaat door

Ik loop in deze woestijn

Zwerver van de nacht

De vogels hebben de aarde verlaten

Je bent weg

Mijn slaapkamer begon daar

Waar ga je heen in permanente flashback op het gigantische scherm

Waar je glimlach verandert in lachen

Waar je lichaam constant

Dans, dans, een ballet van liefde en muzen

Koorddanser, licht

Op de draad van mijn leven

Wat me alleen maar met het verleden verbindt

Wat mij alleen maar met jouw leven verbindt

De vogels hebben de aarde verlaten

En mannen zijn in de hel

Je denkt dat ik leef

Maar nee, ik doe alsof

Zoals in Saint-Malo in november

Als we in de regen zijn

Ik ben hier helemaal alleen op je aan het wachten

Je bent weg

ik word gek

Je bent overal.