L'écharpe - Hervé Vilard

Si je porte à mon cou

en souvenir de toi

ce souvenir de soie

qui se souvient de nous

ce n’est pas qu’il fasse froid

le fond de l’air est doux

c’est qu’encore une fois

j’ai voulu comme un fou

me souvenir de toi

de tes doigts sur mon cou

me souvenir de nous

quand on se disait vous

si je porte à mon cou

en souvenir de toi

ce sourire de soie

qui sourit comme nous

sourions autrefois

quand on se disait vous

en regardant le soir

tomber sur nos genoux

c’est encore une fois

j’ai voulu revoir

comment tombe le soir

quand on s’aime à genoux

si je porte à mon cou

en souvenir de toi

ce soupir de soie

qui soupire après nous

ce n’est pas pour que tu voies

comme je m’ennuie sans toi

c’est qu’il y a toujours

l’empreinte sur mon cou

l’empreinte de tes doigts

de tes doigts qui se nouent

l’empreinte de ce jour

où les doigts se dénouent

si je porte à mon cou

en souvenir de toi

cette écharpe de soie

que tu portais chez nous

ce n’est pas pour que tu voies

comme je m’ennuie sans toi

ce n’est pas qu’il fasse froid

le fond de l’air est doux

(Merci à Dandan pour cettes paroles)

Als ik om mijn nek draag

ter nagedachtenis aan jou

deze herinnering aan zijde

wie herinnert zich ons nog?

het is niet dat het koud is

de bodem van de lucht is zoet

het is gewoon weer

ik wilde als een gek

herinner jou

van je vingers in mijn nek

herinner ons

toen we je zeiden

als ik om mijn nek draag

ter nagedachtenis aan jou

die zijden glimlach

wie lacht zoals wij

gewend om te glimlachen

toen we je zeiden

kijken naar de avond

op onze knieën vallen

het is weer

Ik wilde weer zien

hoe valt de avond?

als we op onze knieën van elkaar houden

als ik om mijn nek draag

ter nagedachtenis aan jou

deze zijden zucht

wie zucht naar ons

het is niet aan jou om te zien

hoe verveel ik me zonder jou

is dat er altijd is

de afdruk in mijn nek

de afdruk van je vingers

van je verstrengelde vingers

de afdruk van die dag

waar de vingers loskomen

als ik om mijn nek draag

ter nagedachtenis aan jou

deze zijden sjaal

die je bij ons droeg

het is niet aan jou om te zien

hoe verveel ik me zonder jou

het is niet dat het koud is

de bodem van de lucht is zoet

(Met dank aan Dandan voor deze teksten)