Whispering Clouds - Herrschaft

Let ring that last call don’t answer the phone

Just follow the errand before the night is gone

Tasting lips of others blurring in shades of grey

Pushing forward knowing the loneliness won’t fade away

And every night starting with the simple question

Glancing sideways at strangers, but still your face for obsession

Wondering how you escaped and how bad did you hurt

Use the thoughts of your pain and heal my wounds in return

-CHORUS-

I left you at the corner of this street and stopped the game

And as smoke died in circles I didn’t turn back

Broken parts never assemble again, they just rewire the pain

I left my last heartbeats with you this night

Remember when we used to step on this endless path

When Night deserved to be played and not to be watched

Dead drugged and drunk stepping on the limits of (our) bodies

Together caring of nothing, praying sunrise, for ceremony

-CHORUS-

I left you at the corner of this street and stopped the game

And as smoke died in circles I didn’t turn back

Broken parts never assemble again, they just rewire the pain

I left my last heartbeats with you this night

Forever and after

Remember and bleed

My soul will blossom crippled

With a burden to live

Laat die laatste oproep overgaan, neem de telefoon niet op

Volg gewoon de boodschap voordat de nacht voorbij is

Proeven van lippen van anderen die vervagen in grijstinten

Vooruit duwen wetende dat de eenzaamheid niet zal verdwijnen

En elke avond beginnend met de simpele vraag

Zijwaarts kijken naar vreemden, maar nog steeds je gezicht voor obsessie

Vraag je je af hoe je ontsnapt bent en hoeveel pijn je hebt gedaan

Gebruik de gedachten van je pijn en genees mijn wonden in ruil daarvoor

-REFREIN-

Ik heb je op de hoek van deze straat achtergelaten en het spel gestopt

En terwijl de rook in kringen stierf, keerde ik niet terug

Kapotte onderdelen komen nooit meer in elkaar, ze herbedraden gewoon de pijn

Ik heb vannacht mijn laatste hartslag bij je achtergelaten

Weet je nog dat we op dit eindeloze pad stapten

Toen Night het verdiende om gespeeld te worden en niet om bekeken te worden

Dood gedrogeerd en dronken op de grens van (onze) lichamen

Samen zorgen voor niets, bidden voor zonsopgang, voor ceremonie

-REFREIN-

Ik heb je op de hoek van deze straat achtergelaten en het spel gestopt

En terwijl de rook in kringen stierf, keerde ik niet terug

Kapotte onderdelen komen nooit meer in elkaar, ze herbedraden gewoon de pijn

Ik heb vannacht mijn laatste hartslag bij je achtergelaten

Voor altijd en daarna

Onthoud en bloed

Mijn ziel zal kreupel bloeien

Met een last om te leven