Disorder Mind Mechanics - Herrschaft

Drowning myself in a magma of pain, I do not raise my head

The burning lava is caressing my skin

Suffering — of my whole existence

And now I am just opening my eyes, only thanks to drunkenness

And now I am watching the rising stars

Artificial Paradise

For manufactured life, an illusion of happiness

Until the burnout I walk like a robot

Just give me the strength to resist, to mask — my unworthiness

And I am drinking my fuel to survive

Now I am raising my fist to the sky

But I’m too dirty to remain a man

DISORDER, DISORDER, OBEY MIND MECHANICS

I feel locked into a stinking n' oppressive boil

That makes me obey, and forces me to sleep

Kneeling down, emptying this bottle, breaking my veins

Crumbling down, I’m losing these battle and destroying my brain

And I’m perspiring my blood like a slave

Now I am raising my stub to the sky

But I’m too filthy to remain a man

DISORDER, DISORDER, OBEY MIND MECHANICS

Ik verdrink mezelf in een magma van pijn, ik hef mijn hoofd niet op

De brandende lava streelt mijn huid

Lijden — van mijn hele bestaan

En nu open ik gewoon mijn ogen, alleen dankzij dronkenschap

En nu kijk ik naar de rijzende sterren

Kunstmatig paradijs

Voor het vervaardigde leven, een illusie van geluk

Tot de burn-out loop ik als een robot

Geef me gewoon de kracht om weerstand te bieden, te maskeren - mijn onwaardigheid

En ik drink mijn brandstof om te overleven

Nu steek ik mijn vuist naar de hemel

Maar ik ben te vies om een ​​man te blijven

wanorde, wanorde, GEHOORZAAMHEID MECHANICA

Ik voel me opgesloten in een stinkende en beklemmende kook

Dat maakt dat ik gehoorzaam en dwingt me te slapen

Knielen, deze fles leegmaken, mijn aderen breken

Ik brokkel af, ik verlies deze strijd en vernietig mijn hersenen

En ik zweet mijn bloed als een slaaf

Nu hef ik mijn stomp naar de hemel

Maar ik ben te smerig om een ​​man te blijven

wanorde, wanorde, GEHOORZAAMHEID MECHANICA