Weigh Me Down - Heroes for Hire

Face down first on the asphalt, thrown from a ten-story rooftop

I’ll scrape myself back up off the ground, I can’t seem to stop

Letting everyone down.

Choked up just like the last time with a head full of scars on the inside

You picked yourself up to put me down, you can’t seem to stop

Wearing everyone out.

We’re all the same, we’re so damn busy just trying to act like we’re not.

If we face it all and change the way that we think

then we’re probably be much better off.

I’m wasting my time with the world on my shoulders, it’s killing me

You’ve been weighing me down with your misery

You left me for dead and you got away.

It’s killing me, killing me and it only seems to hurt you, hurt you

I know I’ll never make it out when all you do is weigh me down.

Left out lost in the open in search of the words unspoken

You’ll bite your tongue until it’s black and blue before you breathe one word

That sounds just like the truth.

Sink in fast at the deep end an drown yourself by the weekend

In all the words that made up each excuse for every lie you told

And the shit you put me through.

I feel the world on my shoulders

and I’m still searching for all the words unspoken

We’re all the same, we’re so damn busy just trying to act like we’re not

If we stop thinking maybe we’ll all be so much better off.

Gezicht naar beneden eerst op het asfalt, gegooid vanaf een dak van tien verdiepingen

Ik zal mezelf weer van de grond schrapen, ik kan niet lijken te stoppen

Iedereen in de steek laten.

Net als de vorige keer verslikt met een hoofd vol littekens aan de binnenkant

Je hebt jezelf opgeraapt om me neer te halen, je lijkt niet te kunnen stoppen

Iedereen uitputten.

We zijn allemaal hetzelfde, we zijn zo verdomd druk bezig om gewoon te doen alsof we dat niet zijn.

Als we alles onder ogen zien en onze manier van denken veranderen

dan zijn we waarschijnlijk veel beter af.

Ik verspil mijn tijd met de wereld op mijn schouders, het maakt me kapot

Je hebt me belast met je ellende

Je liet me voor dood achter en je ontsnapte.

Het vermoordt me, het vermoordt me en het lijkt jou alleen maar pijn te doen, jou pijn te doen

Ik weet dat ik het nooit zal redden als je me alleen maar verzwijgt.

Weggelaten in het openbaar op zoek naar de onuitgesproken woorden

Je bijt op je tong tot hij zwart en blauw is voordat je één woord inademt

Dat klinkt net als de waarheid.

Zak snel weg in het diepe en verdrink jezelf in het weekend

In alle woorden die elk excuus vormden voor elke leugen die je vertelde

En de shit die je me hebt aangedaan.

Ik voel de wereld op mijn schouders

en ik ben nog steeds op zoek naar alle onuitgesproken woorden

We zijn allemaal hetzelfde, we zijn zo verdomd druk bezig om gewoon te doen alsof we dat niet zijn

Als we stoppen met denken, zijn we misschien allemaal zo veel beter af.