Not Ever Coming Home - Hellogoodbye

It was the shortest day of autumn

Until the moment that I caught on

That it hurts to be forgotten

I was so scared to try to kiss you

Now we were scared he’d finally missed you

But you’re very fine, a bit used

But it’s not fair

That your love should move so slow

Like the faintest starlight’s glow

Which moves swiftly, oh I know

It’s just got oh so far to go.

So I sent some letters to her

But they missed and went right through her

Though I couldn’t find them truer.

And it’s not fair

That your love should strike so weak

And our affections feel so meek

And our futures seem so bleak

And oh we’ve got so far to go

We’re not ever coming home

Het was de kortste dag van de herfst

Tot het moment dat ik het begreep

Dat het pijn doet om vergeten te worden

Ik was zo bang om je te proberen te kussen

Nu waren we bang dat hij je eindelijk had gemist

Maar je bent heel goed, een beetje gebruikt

Maar het is niet eerlijk

Dat je liefde zo langzaam zou moeten bewegen

Als de gloed van het zwakste sterrenlicht

Die snel beweegt, oh ik weet het

Het is nog zo ver te gaan.

Dus ik heb haar wat brieven gestuurd

Maar ze misten en gingen dwars door haar heen

Hoewel ik ze niet meer waar kon vinden.

En het is niet eerlijk

Dat je liefde zo zwak zou toeslaan

En onze genegenheid voelt zo zachtmoedig

En onze toekomst lijkt zo somber

En oh, we hebben nog zo ver te gaan

We komen nooit meer naar huis