Let the World Forget Me - Helioss, Nicolas Müller

I had a dream once

That the world forgot me

I became a pale gleam

Lighter than a northern wind

My footsteps were lost in a strange nothingness

My breathing disappeared in nocturnal darkness

My heartbeats became slowly silent

And all my words now have lost their meaning

Spare me this pity

Your condescending gaze

As I’m no more than a stone

You seem to be a mountain

I’ll receive your scorn

While contemplating your pride

Your presence is a war

As I only wish for peace

Let me be an infant of the invisible

Let me drown in a sea of grass

Let me join the roots, deep in the earth

And become the fire which doesn’t burn

Let me be a part of the clouds cycle

Let me leave the earth and reach the sky

So I will dissolve in the great absolute

The wide nothing where all is one

A large crowd of lonely ghosts

Secluded from the rest of the world

Having this same dream

Of serenity, peace and solitude

They remains silent and still

As they quietly close their eyes

The time as come to be as one

Now let the wind take our souls away

Ik had ooit een droom

Dat de wereld mij vergat

Ik werd een bleke glans

Lichter dan een noordenwind

Mijn voetstappen gingen verloren in een vreemd niets

Mijn ademhaling verdween in nachtelijke duisternis

Mijn hartslag werd langzaam stil

En al mijn woorden hebben nu hun betekenis verloren

Bespaar me dit medelijden

Je neerbuigende blik

Omdat ik niet meer dan een steen ben

Je lijkt een berg te zijn

Ik zal je minachting ontvangen

Terwijl je nadenkt over je trots

Uw aanwezigheid is een oorlog

Omdat ik alleen vrede wens

Laat me een kind van het onzichtbare zijn

Laat me verdrinken in een zee van gras

Laat me me aansluiten bij de wortels, diep in de aarde

En word het vuur dat niet brandt

Laat me deel uitmaken van de wolkencyclus

Laat me de aarde verlaten en de hemel bereiken

Dus ik zal oplossen in het grote absolute

Het brede niets waar alles één is

Een grote menigte eenzame geesten

Afgelegen van de rest van de wereld

Deze zelfde droom hebben

Van sereniteit, vrede en eenzaamheid

Ze blijven stil en stil

Terwijl ze stilletjes hun ogen sluiten

De tijd om als één te worden

Laat de wind nu onze zielen wegnemen