Ветер перемен - H1GH

Это Дядя Женя, восьмой на восьмом.

А я — дядя Миша, семнадцать на семнадцатом.

Я родился в колыбели, в моменты колебаний,

В «светлой голове», его все так называли.

Он в целях воспитания подселил тараканов,

Сказав: «Плох ветер, что не хочет быть ураганом!».

Приятно познакомиться, я ветер в голове.

Его все нравоучения помню по сей момент.

Иногда ветреным был и ошибался пацан,

Но отдать должное — он на меня слова не бросал.

Видел его глазами, как стаи туч гоняют

Другие пацаны.

Думал: «Чем они лучше меня?»

и

Хотел скорее вырасти из бури в стакане,

Чтобы легенды как о тайфуне слагали.

К слову, я давно всё знаю про ваших легенд,

Подло не поступал, иначе быть лучше никем.

Были в тупике, но я свет видел вдалеке,

И так хотел, чтоб его видел учитель в ученике.

Он учил меня так же, как учили его:

В тесноте, да не в обиде.

Совершили рывок:

Он не по дням, а по часам, а я метрами в секунду,

Флюгеры молчали, но верил я, засекут нас.

Голова — дом советов, забита была,

Пустоголовым не завидовал — им жизнь не мила.

Но видом жил.

площадь, говорила «жить проще».

Но жить нам проще было тошно, если быть точным.

Взрослели оба: я уже стал ветром перемен,

И он поездил, погремел.

Себе стал на уме.

Жизни палитра нам преподнесла много цветов,

Я не ошибся: это были розы, ветров:

Там, кто «ветер-собутыльник» «знает где его искать»,

Кто не вывез и решил, проще «ветром» будет «стать».

Кто-то искал одну, но ветер «с моря дует беду»

Кто-то из-за таких как мы «влюблён» и в ту, и в ту.

И я чту за честь, именно в такой жить голове,

Водолей, не «Скорпион», много разных черт,

Но в голове навеки, зови меня «Wind of Change».

Dit is oom Zhenya, achtste op achtste.

En ik ben oom Misha, zeventien op zeventien.

Ik ben geboren in een wieg, in momenten van aarzeling,

In de "bright head" noemde iedereen hem zo.

Voor het onderwijs haakte hij kakkerlakken,

Zeggen: "De wind is slecht, die wil geen orkaan zijn!".

Leuk je te ontmoeten, ik ben de wind in mijn hoofd.

Ik herinner me al zijn moraliseren tot op de dag van vandaag.

Soms was het kind winderig en maakte fouten,

Maar om het zijn verdienste te geven - hij gooide geen woord naar me.

Ik zag met zijn ogen hoe zwermen wolken drijven

Andere jongens.

Ik dacht: “Hoe zijn ze beter dan ik?”

en

Ik wilde snel uit een storm groeien in een glas,

Om legendes te maken zoals over een tyfoon.

Trouwens, ik weet al heel lang alles over je legendes,

Ik heb niet gemeen gedaan, anders is het beter om niemand te zijn.

Waren op een doodlopende weg, maar ik zag het licht in de verte,

En dus wilde hij gezien worden door de leraar in de leerling.

Hij leerde mij op dezelfde manier als hem werd geleerd:

In druk maar niet gek.

Een sprongetje gemaakt:

Hij is niet in dagen, maar in uren, en ik in meters per seconde,

De weerhanen zwegen, maar ik dacht dat ze ons zouden opmerken.

Het hoofd is het huis van de Sovjets, het zat vol,

Ik was niet jaloers op de leeghoofden - het leven is niet zoet voor hen.

Maar hij leefde van zicht.

vierkant, zei: "het leven is makkelijker."

Maar het was gemakkelijker voor ons om te leven, het was misselijkmakend, om precies te zijn.

Beiden zijn opgegroeid: ik ben al de wind van verandering geworden,

En hij reisde, rammelde.

Hij werd in zijn gedachten.

Het palet van het leven gaf ons veel kleuren,

Ik vergiste me niet: dit waren rozen, winden:

Daar, wie een "winddrinkende buddy" is "weet hem te zoeken",

Degene die het er niet uithaalde en besloot dat het gemakkelijker zou zijn om de "wind" te worden.

Iemand zocht er een, maar de wind "last waait uit de zee"

Iemand is vanwege mensen zoals wij "verliefd" op hen beiden.

En ik eer het, het is in zo'n hoofd om te leven,

Waterman, niet "Schorpioen", veel verschillende eigenschappen,

Maar voor altijd in mijn hoofd, noem me "Wind of Change".