Помнишь хостел - H1GH

Припев:

Помнишь хостел?

Как бежали мы от проблем.

Двое взрослых с тараканами в голове.

Все не просто сейчас.

Ну, а тогда вдвойне.

Но мы держались вместе, но мы держались вместе.

Переход:

Нажимаю кнопку релоуд, но все равно, помню его, долбанный дождь.

Одеты оба легко, но бежать пару кварталов.

— А, всё, значит норм.

Лужи успели набраться, как люди возле метро.

Кроссы намокли.

И уже пофиг, что в обуви, что босиком, давай просто бегом.

Куплет: H1GH

Потому что понимали, от чего мы убегали.

Это вряд ли просто был дождь.

«Господи, боже, вот занесло…" — Думал, когда мы бежали, я просто, без слов.

Куртка над головой, что словно зонт,

Была тоже насквозь.

Я вспоминаю сейчас, но ощущение, будто бы вновь полило.

Припев:

Помнишь хостел?

Как бежали мы от проблем.

Двое взрослых с тараканами в голове.

Все не просто сейчас.

Ну, а тогда вдвойне.

Но мы держались вместе, но мы держались вместе.

Аутро:

Нажимаю кнопку релоуд, но все равно, помню его, долбанный дождь.

Одеты оба легко, но бежать пару кварталов.

— А, всё, значит норм.

Лужи успели набраться, как люди возле метро.

Кроссы намокли.

И уже пофиг, что в обуви, что босиком, давай просто бегом.

Refrein:

Herinner je je het hostel nog?

Hoe we voor problemen wegliepen.

Twee volwassenen met kakkerlakken in hun hoofd.

Alles is nu niet eenvoudig.

Nou, dan dubbel zo.

Maar we bleven bij elkaar, maar we bleven bij elkaar.

Overgang:

Ik druk op de herlaadknop, maar toch, ik herinner het me, verdomde regen.

Beiden zijn licht gekleed, maar lopen een paar blokken.

"Ah, dat is het, het is in orde."

Plassen slaagden erin zich op te hopen, zoals mensen in de buurt van de metro.

Kruisen zijn nat.

En het maakt niet uit of je schoenen draagt ​​of blootsvoets, laten we gewoon rennen.

Vers: H1GH

Omdat ze begrepen waar we voor op de vlucht waren.

Het was niet alleen regen.

"Heer, God, het is geslipt ..." - dacht ik toen we renden, ik gewoon, zonder woorden.

Jas over je hoofd als een paraplu

Het was ook door.

Ik herinner het me nu, maar het voelt alsof het weer giet.

Refrein:

Herinner je je het hostel nog?

Hoe we voor problemen wegliepen.

Twee volwassenen met kakkerlakken in hun hoofd.

Alles is nu niet eenvoudig.

Nou, dan dubbel zo.

Maar we bleven bij elkaar, maar we bleven bij elkaar.

Uitgang:

Ik druk op de herlaadknop, maar toch, ik herinner het me, verdomde regen.

Beiden zijn licht gekleed, maar lopen een paar blokken.

"Ah, dat is het, het is in orde."

Plassen slaagden erin zich op te hopen, zoals mensen in de buurt van de metro.

Kruisen zijn nat.

En het maakt niet uit of je schoenen draagt ​​of blootsvoets, laten we gewoon rennen.