Подвал Маккарти - H1GH

Брат, я был там

Чтоб в этих пучинах мы не подохли подлодками

Брат, я дома.

Дух не надломан, а сломан.

И снова мимо подонки под окнами,

Но пойми

Я из окон других смотреть мог на мир

Знаю, понимаешь

Метроном — корвалол — каплями

Я умоляю.

Хлеба кусок нам отломи

Я искал клад, но не находил

Ошибался картами.

Координатами,

Но изначально виноватым-то я был один

Найди лям, но последнее с карты на поезд домой

Отключи связь

Воткни кляп, содержит любой фильм ляп

Душу тучи с неба тушат, но наручники — наушники

Научен не науками, увы, я

Ты свободно прожил, да.

До момента,

Но потом твой опыт словно метка, хоть и поздно, верно.

Да

После бед, это легко заметно.

Только «до» вот нет

То, что было, дало повод мне

Усомниться во многом, где

Я уверен был

Я давал на их любой довод гнев,

Но теперь, увы

Я подумаю.

После того, что я пережил

Я как тот надкусанный человек

Bз подвала в темноте «Дороги» Кормака Маккарти

Истекающий желанием пробиться в дом,

Но сухожилия подпилены, стремянки нет

Я упал в подвал Маккарти

Я не знал, где я на карте

Братья, я не вижу света

Братья, я не слышу смеха

Каждым атомом молекул

Я слова эти коверкал

Я помню, как меня грели холода

Помню, как меня морозило в жару

Как стоял на месте, постоянно ездив

Падал низко, в самолетах набирая высоту

Но всё это проблемами не было ни на толику

Тысяча километров и левые телефоны

Нервы и перепады давления в перепонках

Не делай резкий движений — диета для гипертоника

Мелкая моторика, ты только не покинь

Да снова на нервах, но мы не враги

Взгляды на икону и на небо.

Невролгия

Да, я просил наше здоровье не губи

С моей памяти это никто б увы, не стёр

Неверный шаг и тухнет судьбы костёр

И так с любым.

Не повезло и везут

На какой-то, да суд и он с судьбой навису

Над благополучием, благословением, рукоплесканием

И я научен, не мало мгновенья, чтобы представил я

Чтобы я вспомнил, тот каждый неверный шаг

Я переосмыслил многое, хоть сам и не верю ушам

Братья, я не вижу света

Братья, я не слышу смеха

Каждым атомом молекул

Я слова эти коверкал

Broeder ik was erbij

Zodat we in deze afgronden niet sterven met onderzeeërs

Broeder, ik ben thuis.

De geest is niet gebroken, maar gebroken.

En weer voorbij het uitschot onder de ramen,

Maar begrijp

Ik zou naar de wereld kunnen kijken vanuit de ramen van anderen

Ik weet dat je het begrijpt

Metronoom - corvalol - druppels

Ik smeek.

Breek een stukje brood voor ons af

Ik was op zoek naar een schat, maar vond niet

Verkeerde kaarten.

Coördinaten

Maar aanvankelijk was ik de enige die de schuld kreeg

Vind de lam, maar de laatste van de kaart naar de trein naar huis

Verbreek de verbinding

Plak een gag, bevat elke filmgag

De wolken uit de lucht doven de ziel, maar de handboeien zijn koptelefoons

Niet onderwezen door de wetenschap, helaas, ik

Je leefde vrij, ja.

Tot het moment

Maar dan is je ervaring als een teken, zij het laat, toch.

Ja

Na de problemen is het gemakkelijk te zien.

Alleen "voor" is hier niet

Wat was gaf me een reden

Twijfel veel, waar?

ik was zeker

Ik gaf ze woede bij elk argument,

Maar nu, helaas

ik zal denken.

Na wat ik heb meegemaakt

Ik ben zoals die gebeten persoon

Vanuit de kelder in het donker "The Road" van Cormac McCarthy

Vloeiend van verlangen om in te breken in het huis,

Maar de pezen zijn gevijld, er is geen ladder

Ik viel in de kelder van McCarthy

Ik wist niet waar ik was op de kaart

Broeders, ik zie het licht niet

Broeders, ik hoor geen gelach

Elk atoom van moleculen

Ik vervormde deze woorden

Ik herinner me hoe de kou me verwarmde

Ik herinner me hoe ik ijskoud was in de hitte

Hoe hij stil stond, constant aan het rijden

Laag gevallen, hoogte gewonnen in vliegtuigen

Maar dit was allemaal geen klein probleem

Duizend kilometer en linkse telefoons

Zenuwen en drukdalingen in de vliezen

Maak geen plotselinge bewegingen - een dieet voor hypertensieve patiënten

Fijne motoriek, ga gewoon niet weg

Ja, weer zenuwachtig, maar we zijn geen vijanden

Kijkt naar het pictogram en naar de lucht.

Neurologie

Ja, ik vroeg onze gezondheid niet te verpesten

Uit mijn geheugen zou niemand het helaas wissen

Verkeerde stap en het vuur van het lot gaat uit

En zo met iedereen.

Pech en genomen worden

Op sommigen, ja, de rechtbank en hij hangt met het lot

Over welzijn, zegen, applaus

En ik heb geleerd, niet een paar momenten om me voor te stellen

Zodat ik me herinner dat elke verkeerde stap

Ik heb veel nagedacht, ook al geloof ik mijn oren niet

Broeders, ik zie het licht niet

Broeders, ik hoor geen gelach

Elk atoom van moleculen

Ik vervormde deze woorden