Младенец - H1GH

Я твой младенец на четыре килограмма, я с тобой с детства, значит ты моя мама.

Меня скрываешь, согреваешь под одеждой и мне не скрыть мою привязанность,

конечно.

С малых лет я верю, что ты не оставишь в беде, с малых лет ты называешь при мне

стадом людей.

С малых лет мне говоришь, что настанет мой день, но люблю тебя я при наличии

странных идей.

Но так просто для тебя моё сердце механизм, ты для роста нашпигуешь мне железа

в организм.

Моя душа — это набор взрывчатых веществ, куда везешь меня, скажи мне,

так не честно.

Разрываюсь изнутри, что значит день мой настал?

Уже можно открыть глаза?

Верю, идея проста.

Я обожаю сюрпризы, тебя обожаю, однако, ты откроешь мне глаза и я замираю от

страха.

Припев:

Не надо, прошу!

Я хочу жить!

Тебя прошу, не стань мне чужим!

Остановись, дети есть тут!

Одумайся, на твоём небе учтут!

Не надо, прошу!

Я хочу жить!

Тебя прошу, не стань мне чужим!

Остановись, дети есть тут!

Одумайся, на твоём небе учтут!

Я кричу всем: «Бегите!», но никто меня не слышит, я кричу им: «Что сидите?

«, — так же ровно они дышат.

Я кричу навзрыд, но никто и взгляда не подаст, убежать бы со всех ног,

но та привязанность не даст.

Я твой младенец на четыре килограмма, весь твой поступок — это мой эквивалент.

Моя судьба теперь — это без мелодрама и это драма недостойна кинолент.

Меня никто не видел и все слепо ненавидят, а мне так хочется прожить и мухи не

обидев.

И я завидую ребятам из наших, кто прожил жизнь, и я так хочу прожить,

проклятые муляжи.

Тут столько судеб, подумай, как больно сделаешь им, я разрываюсь от ненависти к

тебе, а не к ним.

Я знаю, никто не слышал моей нервной одышки, но теперь мой крик души за

километр услышат.

Припев:

Не надо, прошу!

Я хочу жить!

Тебя прошу, не стань мне чужим!

Остановись, дети есть тут!

Одумайся, на твоём небе учтут!

Не надо, прошу!

Я хочу жить!

Тебя прошу, не стань мне чужим!

Остановись, дети есть тут!

Одумайся, на твоём небе учтут!

Я твой младенец на четыре килограмма, я с тобой с детства, значит ты моя мама.

Меня скрываешь, согреваешь под одеждой и мне не скрыть мою привязанность,

конечно.

Я твой младенец на четыре килограмма, я с тобой с детства, значит ты моя мама.

Меня скрываешь, согреваешь под одеждой и мне не скрыть мою привязанность,

конечно.

Ik ben je baby van vier kilo, ik ben al van kinds af aan bij je, wat betekent dat je mijn moeder bent.

Je verbergt me, je verwarmt me onder kleren en ik kan mijn genegenheid niet verbergen,

zeker.

Van jongs af aan geloof ik dat je me niet in de problemen zult laten, van jongs af aan bel je me

een kudde mensen.

Van jongs af aan vertel je me dat mijn dag zal komen, maar ik hou van je als je dat hebt gedaan

vreemde ideeën.

Maar mijn hart is zo'n eenvoudig mechanisme voor jou, je zult me ​​vullen met ijzer voor groei

in het lichaam.

Mijn ziel is een set explosieven, waar breng je me heen, vertel het me?

het is niet eerlijk.

Ik ben van binnen verscheurd, wat betekent het dat mijn dag is gekomen?

Kun jij je ogen al openen?

Ik geloof dat het idee simpel is.

Ik hou van verrassingen, ik hou van je, maar je opent mijn ogen en ik bevries van

angst.

Refrein:

Nee bedankt!

Ik wil leven!

Ik vraag u, wordt geen vreemde voor mij!

Stop, de kinderen zijn er!

Denk er eens over na, ze zullen er rekening mee houden in je lucht!

Nee bedankt!

Ik wil leven!

Ik vraag u, wordt geen vreemde voor mij!

Stop, de kinderen zijn er!

Denk er eens over na, ze zullen er rekening mee houden in je lucht!

Ik roep naar iedereen: "Rennen!", maar niemand hoort me, ik roep naar hen: "Waarom zit je?

“- ze ademen net zo gelijkmatig.

Ik schreeuw snikkend, maar niemand zal een blik werpen, ik zou zo snel als ik kan wegrennen,

maar die gehechtheid geeft niet.

Ik ben je baby van vier kilogram, je hele act is mijn equivalent.

Mijn lot is nu zonder melodrama en dit drama is geen film waardig.

Niemand heeft me gezien en iedereen haat me blindelings, maar ik wil echt leven en de vliegen niet

beledigend.

En ik benijd onze jongens die hun leven hebben geleefd, en ik wil zo leven,

verdomde dummies.

Er zijn hier zoveel lotsbestemmingen, bedenk hoeveel je ze pijn doet, ik ben verscheurd van haat naar...

voor jou, niet voor hen.

Ik weet dat niemand mijn nerveuze kortademigheid heeft gehoord, maar nu is mijn zielskreet voorbij

ze zullen een kilometer horen.

Refrein:

Nee bedankt!

Ik wil leven!

Ik vraag u, wordt geen vreemde voor mij!

Stop, de kinderen zijn er!

Denk er eens over na, ze zullen er rekening mee houden in je lucht!

Nee bedankt!

Ik wil leven!

Ik vraag u, wordt geen vreemde voor mij!

Stop, de kinderen zijn er!

Denk er eens over na, ze zullen er rekening mee houden in je lucht!

Ik ben je baby van vier kilo, ik ben al van kinds af aan bij je, wat betekent dat je mijn moeder bent.

Je verbergt me, je verwarmt me onder kleren en ik kan mijn genegenheid niet verbergen,

zeker.

Ik ben je baby van vier kilo, ik ben al van kinds af aan bij je, wat betekent dat je mijn moeder bent.

Je verbergt me, je verwarmt me onder kleren en ik kan mijn genegenheid niet verbergen,

zeker.