Из глубокого нокдауна - H1GH

Пять утра.

Валит пар изо рта.

Валим не на пары с утра,

На счетах опять кавардак,

Нам бы в ломбард товар не за «так».

В глазах читаем одно (уоу): надо поднимать.

(уоу)

Знаем, это дано, (уоу) и в родных казематах.

(уоу)

Но не как они (ноу) хранение, сбыт.

(ноу)

Сотни попыток.

И все сотни попыток не без светлой головы.

Да я б давно б украл, давно б угнал, как тот или тот, или тот.

Но видит опыт, брат, что точно так не пойдём мы потом далеко.

«Держись, соломинка, держись!"(уоу) Нашей совести клич. (уоу)

Долговой нокдаун… Да да да, с бессонницей в клинч.

Мы не шайка-лейка — своя колейка, душа маленько болит.

Год назад Медведя глаза меркли в пыли вот этих былин.

Займ, братан.

Выручай, я отдам.

Знаешь, ведь я никогда… Что касается дел.

Сами нашли проблем (уоу) и сами затмим пробел (уоу).

Припев:

Брат, почему мы снова лезем в долги?

Брат, почему нам надо вечно копить?

Брат, не хочу я сдохнуть здесь и таким.

Стрельнут наши дела.

Заткнись и терпи.

Нет, братан, мы мимо микро-кредитных организаций.

Сколько волка не корми, как говорится.

Волку не сдаться.

Хоть нас ноги туда вели.

Как вчера, мол сегодня в All in.

Знали явно выход один — наркологичка — онкодиспансер.

Монета убывала (Уоу).

Приболела мать.

(Уоу)

Знал, как это понимать — надо поднимать.

Думал, умножу — «друг"подкинул варик. Загружено на ставку.

Близким называл и пропал с этой нужной, блять, двадцаткой.

Подавись.

Вздерни Марию Магдалену на твоем тату.

А я вылазить продолжал, без крысы на моём борту.

Короче не суть, я вот чё несу.

Мы наломали дров, в этом вольчем лесу.

Средь оп оп опороченных сук.

Нас держит совести сточенный сук.

И мы крутим-вертим суммы, без обмана своих,

Как бы без монет не гнуло (уоу) прямо стоим.

Запомнил навсегда — нет потолков, если нет долгов,

Лишь бы молодой мотор от нервов не заглох.

Припев:

Брат, почему мы снова лезем в долги?

Брат, почему нам надо вечно копить?

Брат, не хочу я сдохнуть здесь и таким.

Стрельнут наши дела.

Заткнись и терпи.

Брат!

Vijf uur.

Er komt stoom uit de mond.

We halen 's ochtends geen koppels naar beneden,

Op de rekeningen weer een zooitje,

We zouden geen goederen in een pandjeshuis hebben voor "zo".

In de ogen lezen we één ding (woah): we moeten opstaan.

(woah)

We weten dat dit wordt gegeven, (woah) en in inheemse kazematten.

(woah)

Maar niet zoals ze (weten) opslag, marketing.

(weten)

Honderden pogingen.

En alle honderden pogingen zijn niet zonder een heldere kop.

Ja, ik zou lang geleden hebben gestolen, ik zou lang geleden hebben gestolen, zoals deze of die of die.

Maar ervaring, broeder, leert dat we zo niet ver komen.

"Houd vast aan stro, houd vast" (woah) Ons geweten roept (woah)

Schuldenafschaffing... Ja, ja, met slapeloosheid op de loer.

We zijn geen bende-gieter - onze eigen weg, de ziel doet een beetje pijn.

Een jaar geleden doofden Bear's ogen in het stof van deze heldendichten.

Lenen, broer.

Help me, ik geef het terug.

Weet je, want ik heb nooit... Wat zaken betreft.

We hebben de problemen zelf gevonden (woah) en we zullen de kloof zelf overbruggen (woah)

Refrein:

Broeder, waarom komen we weer in de schulden?

Broeder, waarom moeten we voor altijd redden?

Broeder, ik wil hier niet sterven en zo.

Schiet op ons bedrijf.

Zwijg en wees geduldig.

Nee, maat, we zijn voorbij microkredietorganisaties.

Het maakt niet uit hoeveel wolven je voedt, zoals ze zeggen.

De wolf geeft niet op.

Onze voeten leidden ons daar tenminste.

Net als gisteren zeggen ze vandaag in All in.

Ze kenden duidelijk maar één uitweg - een narcoloog - een oncologische apotheek.

De munt was aan het afnemen (Woah)

De moeder werd ziek.

(Wauw)

Ik wist hoe ik het moest begrijpen - je moet het opvoeden.

Ik dacht dat ik zou vermenigvuldigen - "een vriend" gooide een spatader. Geladen op de weddenschap.

Ik belde mijn familie en verdween met deze verdomde twintig.

Verstikken.

Hang Maria Magdalena aan je tatoeage.

En ik bleef naar buiten klimmen, zonder een rat op mijn board.

Kortom, daar gaat het niet om, daar heb ik het over.

We hebben brandhout gebroken in dit wolvenbos.

Onder de op op verontreinigde teven.

We worden door ons geweten van takken gehouden.

En we draaien en draaien de bedragen, zonder onze eigen te bedriegen,

Het maakt niet uit hoe gebogen zonder munten (woah), we staan ​​rechtop.

Ik herinner me voor altijd - er zijn geen plafonds als er geen schulden zijn,

Als de jonge motor maar niet afslaat van de zenuwen.

Refrein:

Broeder, waarom komen we weer in de schulden?

Broeder, waarom moeten we voor altijd redden?

Broeder, ik wil hier niet sterven en zo.

Schiet op ons bedrijf.

Zwijg en wees geduldig.

Broer!