Walls of the Universe - Guerilla Toss, Khotin

I once knew a parrot who lived out of town

Who made a living learning about bird watching

He wore a hat suited for a blue parakeet

With a nest upon his head as he walked down the street

Polishing his marbles and petting his sheep, he said…

So with God on his shoulders and a branch for a pipe

And a yellow cockatail that was mostly white

There were rainbows tangled all up in his hair

He said «Hey, I never brush and the chicks don’t care

And so to the edge of space I go

But I stop halfway»

The walls of the universe are so very very very high

The walls of the universe are so very very very high

The walls of the universe are so very very very high

And just like that, yeah, the flip of a switch

The bird, he said «Hey, let’s get out of this place»

My third eye sat pretty so I gave it a bone

And we took a long walk out on the astral zone

He said «You know that thin line between each scene?

The crack you’ve been crossing from boring to obscene

Beyond the gray trees and the metal trapeze

Where the horses go clip-clop out on the place

And the dissonance leaves with a flap of a wing

And watching the birds is how you make a living

And so to the edge of space I go

But I stop halfway"

The walls of the universe are so very very very high

The walls of the universe are so very very very high

The walls of the universe are so very very very thin

The walls of the universe are beginning where the end has been

The walls of the universe are so very very very high

The walls of the universe are so very very very thick

The walls of the universe are so very very very thin

The walls of the universe are beginning where the end has been

The walls of the universe are so very very very high

The walls of the universe are so very very very thin

The walls of the universe are so very very high

Ik heb ooit een papegaai gekend die buiten de stad woonde

Wie verdiende zijn brood met het leren over vogels kijken

Hij droeg een hoed die geschikt was voor een blauwe parkiet

Met een nest op zijn hoofd terwijl hij over straat liep

Zijn knikkers poetsen en zijn schapen aaien, zei hij...

Dus met God op zijn schouders en een tak voor een pijp

En een gele cockatail die grotendeels wit was

Er zaten allemaal regenbogen in zijn haar

Hij zei: "Hé, ik poets nooit en de kuikens geven er niet om"

En dus ga ik naar de rand van de ruimte

Maar ik stop halverwege»

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

En zomaar, ja, het omdraaien van een schakelaar

De vogel, hij zei: "Hé, laten we hier weggaan"

Mijn derde oog zat mooi, dus ik gaf het een bot

En we maakten een lange wandeling door de astrale zone

Hij zei: «Ken je die dunne lijn tussen elke scène?

De scheur die je van saai naar obsceen bent gegaan

Voorbij de grijze bomen en de metalen trapeze

Waar de paarden naartoe gaan, clip-clop uit op de plaats

En de dissonantie vertrekt met een klap van een vleugel

En naar de vogels kijken is hoe je je brood verdient

En dus ga ik naar de rand van de ruimte

Maar ik stop halverwege'

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

De muren van het universum zijn zo heel erg dun

De muren van het universum beginnen waar het einde is geweest

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

De muren van het universum zijn zo heel erg dik

De muren van het universum zijn zo heel erg dun

De muren van het universum beginnen waar het einde is geweest

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog

De muren van het universum zijn zo heel erg dun

De muren van het universum zijn zo heel erg hoog