Polar Swelling - Grammatics

Way away, the polar swelling, aching and echoing,

Falling through the ether as a widow’s waiting on sleep.

Readying, the lone remainder,

A feeling familiar warning us her waters are to break.

Now that apathy has been done,

To death let this verse serve as an epitaph.

Found God, you found God, found God,

And now I can’t afford your love…

Yet I am drunken with relief.

Kissing in the dissonance,

Now we’ve only the grammar of grief and all of our little ways.

For as I lay awake, creeping in among the humming,

I feel that swelling now.

On the wired side of the famine for you,

barbed and delusional with pretty pins of panic for my baby,

And a widow’s dreams cancerous cacophony,

Yet all I hear is melody,

And dissonance arguing yet resolving to agree.

Lives are spent in argument,

Let our last years fall free of fear but not even.

Viva, viva la difference.

I know I can’t afford your love,

Yet I am joyous in defeat.

Exposing everything and exhaling,

I am the model of relief awaiting an epiphany.

For as I lay to waste, creeping in among the humming,

I feel that swelling, the echo and the ache,

Of all her little ways, of all her little ways…

Your words are nothing,

Your words are not echoing in me now,

I’m the model of relief awaiting an epiphany…

Found God, you found God, found God.

Viva, Viva la difference.

Your words are all lost in a vague archive,

So save me, no, spare me, the hallelujahs…

Heaven was never enough,

Your eyes are looking so hard,

Get off my back now you’ve found God.

I can’t afford your love…

Ver weg, de polaire zwelling, pijn en echo,

Door de ether vallen als een weduwe die op slaap wacht.

Klaarmaken, de enige rest,

Een vertrouwd gevoel dat ons waarschuwt dat haar wateren zullen breken.

Nu die apathie is gedaan,

Laat dit vers tot de dood dienen als een grafschrift.

Vond God, je vond God, vond God,

En nu kan ik je liefde niet betalen...

Toch ben ik dronken van opluchting.

Kussen in de dissonantie,

Nu hebben we alleen de grammatica van verdriet en al onze kleine manieren.

Want terwijl ik wakker lig, kruipend tussen het geroezemoes,

Ik voel die zwelling nu.

Aan de bedrade kant van de hongersnood voor jou,

prikkeldraad en waanvoorstellingen met mooie pinnen van paniek voor mijn baby,

En de dromen van een weduwe kankerachtige kakofonie,

Maar alles wat ik hoor is melodie,

En dissonantie die ruzie maakt en toch besluit om het eens te worden.

Levens worden doorgebracht in ruzie,

Laat onze laatste jaren vrij van angst vallen, maar zelfs niet.

Viva, viva la verschil.

Ik weet dat ik je liefde niet kan betalen,

Toch ben ik blij met een nederlaag.

Alles blootleggen en uitademen,

Ik ben het model van opluchting in afwachting van een openbaring.

Want terwijl ik te gronde lag, kruipend tussen het geroezemoes,

Ik voel die zwelling, de echo en de pijn,

Van al haar kleine manieren, van al haar kleine manieren...

Je woorden zijn niets,

Je woorden weergalmen nu niet in mij,

Ik ben het model van opluchting in afwachting van een openbaring...

Vond God, je vond God, vond God.

Viva, Viva la verschil.

Je woorden zijn allemaal verloren gegaan in een vaag archief,

Dus red mij, nee, spaar mij, de halleluja's...

De hemel was nooit genoeg,

Je ogen kijken zo hard,

Ga van mijn rug af nu je God hebt gevonden.

Ik kan je liefde niet betalen...