Furia II - Weltenbrand - Grabak

Als der Ascheregen letztmalig sich ergoss…

Der Engel Posaunen zum Klageton verstummt

Das Licht schwarzer Sonnen

Bote der kommenden Eklipse

Der letzte der vier Reiter zur Ruhe sich gesetzt

Der Knochenthron ruht einsam und verwaist

Mütter, die ihre Kinder dem Flammentod geweiht

Ein Vater, der sin eigen Fleisch auf dm Blutaltar verspeist

Propheten, die sich selbst die Augen nahmen

Um im Nichts zu sehen

Und ein Wunder des falschen Heilands

Lässt Blinde wieder gehen

Gottes Wort, einst wurde es Fleisch

Und Metatron, der Huren Schlund zur Ehr gereicht

Der dieses Wort geifernd gesendet und empfing

Die Aura gefallener Engel … erlosch‘ner Sterne Lichte gleicht

Bigotterie und Blasphemie

Apathie und Agonie

Karge Welten, verödet ist der Menschheit Geist

Verschaltet längst in Reih und Glied

Kulturen vom Antlitz der Welt gewischt

Fortschritt ist nur noch Ruine am Grunde eines toten Meeres

Einzig der Stillstand strebt zur Vollkommenheit

Ewiges Leben wie ein Martyrium erscheint

Jedoch es weht ein Hoffnungshauch…

Ein Feuer der Erneuerung im Dunkel lauernd

Dick ist die Schicht von Staub der Zeit auf versengten Schwingen

Der Demiurg ist tot — Lang lebe der Demiurg

Erhebe dich, dem Phönix gleich

Entzünde das Rad der Zeit erneut

Furia — Weltenbrand

Toen de regen van as voor de laatste keer uitstortte...

De trompetten van de engel op het geluid van klaagzang zijn stil

Het licht van zwarte zonnen

Aankondiger van de komende zonsverduistering

De laatste van de vier ruiters ging met pensioen

De troon van botten rust eenzaam en verweesd

Moeders die hun kinderen tot de vlammen hebben verdoemd

Een vader die zijn eigen vlees eet op het bloedaltaar

Profeten die hun eigen ogen namen

In het niets zien

En een wonder van de valse verlosser

Laat de blinden weer gaan

Gods woord, toen het vlees werd

En Metatron, de keel van de hoer ter ere gegeven

Wie heeft dit kwijlende woord gestuurd en ontvangen

De uitstraling van gevallen engelen... van dode sterren is als het licht

onverdraagzaamheid en godslastering

apathie en pijn

Onvruchtbare werelden, verlaten is de geest van de mensheid

Lang geleden verbonden in achterban

culturen van het gezicht van de wereld geveegd

Vooruitgang is slechts een ruïne op de bodem van een dode zee

Alleen stilstand streeft naar perfectie

Eeuwig leven verschijnt als een martelaarschap

Toch is er een sprankje hoop...

Een vuur van vernieuwing op de loer in het donker

Dik is de laag stof van de tijd op verschroeide vleugels

De demiurg is dood - leve de demiurg

Sta op als de feniks

Ontsteek het rad des tijds weer

Furia — Wereldvuur