The Lost Children - Gordon Lightfoot

Down the hall their voices ring, their feet are on the run

Phantoms on the winter sky, together they do come

Faded lips and eyes of blue they’re carried in the wind

Their laughter filled the countryside but they’ll not laugh again

All the games are ended now, their voices have been stilled

Their fathers built the tools of war by which they all were killed

Their fathers made the uniforms showing which side they were on

And the young boys wear the middle name for guns to prey upon

You’ve seen the fires in the night, watched the devil as he smiles

You’ve heard a mother’s mournful cry as she searches for her child

You’ve seen the lines of refugees, the faces of despair

And wondered at the wise men who never seem to care

Goodbye you lost children, God speed you on your way

Your little beds are empty now, your toys are put away

Your mother sings a lullaby as she gazes at the floor

Your father builds more weapons and marches out once more

Down the hall their voices ring, their feet are on the run

Phantoms on the winter sky, together they do come

Faded lips and eyes of blue they’re carried in the wind

Their laughter filled the countryside but they’ll not laugh again

In de gang klinken hun stemmen, hun voeten zijn op de vlucht

Fantomen aan de winterse hemel, samen komen ze wel

Vervaagde lippen en blauwe ogen, ze worden gedragen in de wind

Hun gelach vulde het platteland, maar ze zullen niet meer lachen

Alle spellen zijn nu afgelopen, hun stemmen zijn verstomd

Hun vaders bouwden de oorlogswerktuigen waarmee ze allemaal werden gedood

Hun vaders maakten de uniformen die lieten zien aan welke kant ze stonden

En de jonge jongens dragen de middelste naam voor geweren om op te jagen

Je hebt de vuren in de nacht gezien, de duivel gezien terwijl hij lacht

Je hebt de treurige kreet van een moeder gehoord terwijl ze naar haar kind zoekt

Je hebt de rijen vluchtelingen gezien, de gezichten van wanhoop

En verwonderde zich over de wijze mannen die er nooit om lijken te geven

Vaarwel verloren kinderen, God bespoedig je op weg

Je bedjes zijn nu leeg, je speelgoed is opgeborgen

Je moeder zingt een slaapliedje terwijl ze naar de vloer staart

Je vader bouwt nog meer wapens en marcheert weer naar buiten

In de gang klinken hun stemmen, hun voeten zijn op de vlucht

Fantomen aan de winterse hemel, samen komen ze wel

Vervaagde lippen en blauwe ogen, ze worden gedragen in de wind

Hun gelach vulde het platteland, maar ze zullen niet meer lachen