Ode to Big Blue - Gordon Lightfoot

The oceans of the world were the home of Big Blue

He was the greatest monster that the world ever knew

And the place that he loved best

Was the waters to the west

Around the blue Pacific he did roam

Big Blue moved alone for a mighty blue was he

And the battles of the whales was an awesome sight to see

And he took them one by one and he drove them all away

In the mating of the day he was the king

Big Blue had fifty wives and he sired forty sons

Though most of them feel victim to the cruel harpoon guns

Ah but he was too much wise to get caught by the gunners' eyes

And so he lived at sea a hundred years

His mouth was as large as a tunnel so they say

His hide was thick as leather and his eyes quick and small

And his back was all scarred by the times he got away

And he knew the smell of whalers did Big Blue

Big Blue passed away to his natural decay

Beside the Arctic Circle as he travelled up that way

And there never was a man who was born with a gunner’s hand

Who ever took a pan to Big Blue

Now the gray whale has run and the sperm is almost done

The finbacks and the Greenland rights have all passed and gone

They’ve been taken by the men for the money they could spend

And the killing never ends, it just goes on

The oceans of the earth were the home of Big Blue

He was the greatest monster that the world ever knew

And the place that he loved best was the waters to the west

Around the blue Pacific he did roam

De oceanen van de wereld waren de thuisbasis van Big Blue

Hij was het grootste monster dat de wereld ooit heeft gekend

En de plek waar hij het meest van hield

Waren de wateren naar het westen?

Rond de blauwe Stille Oceaan dwaalde hij rond

Big Blue bewoog alleen voor een machtig blauw was hij?

En de gevechten van de walvissen was een geweldig gezicht om te zien

En hij nam ze een voor een en hij reed ze allemaal weg

In de paring van de dag dat hij de koning was

Big Blue had vijftig vrouwen en hij verwekte veertig zonen

Hoewel de meesten zich het slachtoffer voelen van de wrede harpoengeweren

Ah, maar hij was te wijs om betrapt te worden door de ogen van de schutters

En dus leefde hij honderd jaar op zee

Zijn mond was zo groot als een tunnel, dus zeggen ze:

Zijn huid was zo dik als leer en zijn ogen snel en klein

En zijn rug was helemaal getekend door de keren dat hij wegkwam

En hij wist dat de geur van walvisvaarders deed Big Blue

Big Blue is overleden aan zijn natuurlijke verval

Naast de poolcirkel terwijl hij die kant op reisde

En er is nooit een man geboren met de hand van een schutter

Wie nam ooit een pan mee naar Big Blue

Nu is de grijze walvis weggelopen en is het sperma bijna klaar

De finbacks en de Groenlandse rechten zijn allemaal voorbij en verdwenen

Ze zijn door de mannen genomen voor het geld dat ze konden uitgeven

En het moorden stopt nooit, het gaat gewoon door

De oceanen van de aarde waren de thuisbasis van Big Blue

Hij was het grootste monster dat de wereld ooit heeft gekend

En de plaats waar hij het meest van hield, waren de wateren in het westen

Rond de blauwe Stille Oceaan dwaalde hij rond