Miguel - Gordon Lightfoot

Never had much to say

He traveled alone with no friends

Like a shadowy ghost

At dawn he came and he went

Through the woodland swiftly gliding

To the young maid he came riding

Where she’d run to meet him

By the garden wall

Oh my sweet Miguel

I will never tell

No one will ever know

What I know too well

And he’d smile and lay his head on her breast

And he’d say I have no fear

They’re waiting for me to cross the border, to swim the river

But I’ve done that before

To see my true love’s smiling face

A hundred times or more

Oh my sweet Miguel she cried

I’ll love you till I die

He was born to the south

In Mexico they say

The child of a man

Who had soon gone away

But his mother loved him dearly

And she would take him yearly

To the great cathedral in St. Augustine

Oh my young Miguel

Listen to the bell

Of my poverty

You must never tell

And he cried himself to sleep in the night

And he vowed to make things right

So he took the gun down from the wall and he paid a call

He knew she’d understand

A lawman came to capture him

The gun jumped in his hand

Oh Miguel the mother cried

You must run son or you’ll die

So the story is told

Of his true love 'cross the line

As strong as the oak

And as sweet as the vine

And the child she bore him

Came on that fateful mornin'

When they sent him to his final rest

Oh my sweet Miguel

Listen to the bell

No one will ever know

What I know too well

And she’d smile and lay the child on her breast

And she’d say I have no fear

I’m waiting for you to cross the border, to swim the river

'Cause you’ve done that before

To see your true love’s smiling face

A hundred times or more

Oh my sweet Miguel she cried

I’ll love you till I die

Had nooit veel te zeggen

Hij reisde alleen zonder vrienden

Als een schimmige geest

Bij zonsopgang kwam hij en hij ging

Snel glijdend door het bos

Naar de jonge meid die hij kwam rijden

Waar ze heen zou rennen om hem te ontmoeten

Bij de tuinmuur

Oh mijn lieve Miguel

Ik zal het nooit vertellen

Niemand zal het ooit weten

Wat ik te goed weet

En hij zou glimlachen en zijn hoofd op haar borst leggen

En hij zou zeggen dat ik geen angst heb

Ze wachten tot ik de grens oversteek, om de rivier te zwemmen

Maar dat heb ik eerder gedaan

Om het lachende gezicht van mijn ware liefde te zien

Honderd keer of meer

Oh mijn lieve Miguel, ze huilde

Ik zal van je houden tot ik sterf

Hij is geboren in het zuiden

In Mexico zeggen ze:

Het kind van een man

Wie was er al snel weg?

Maar zijn moeder hield zielsveel van hem

En ze zou hem jaarlijks nemen

Naar de grote kathedraal in St. Augustine

Oh mijn jonge Miguel

Luister naar de bel

Van mijn armoede

Je moet het nooit vertellen

En hij huilde zichzelf 's nachts in slaap

En hij zwoer om dingen goed te maken

Dus nam hij het pistool van de muur en belde hij

Hij wist dat ze het zou begrijpen

Een wetsdienaar kwam om hem te vangen

Het pistool sprong in zijn hand

Oh Miguel de moeder huilde

Je moet rennen zoon of je gaat dood

Dus het verhaal wordt verteld

Van zijn ware liefde 'over de streep'

Zo sterk als de eik

En zo zoet als de wijnstok

En het kind dat ze hem baarde

Kwam op die noodlottige ochtend

Toen ze hem naar zijn laatste rustplaats stuurden?

Oh mijn lieve Miguel

Luister naar de bel

Niemand zal het ooit weten

Wat ik te goed weet

En ze zou glimlachen en het kind op haar borst leggen

En ze zou zeggen dat ik geen angst heb

Ik wacht tot je de grens oversteekt, om de rivier te zwemmen

Omdat je dat al eerder hebt gedaan

Om het lachende gezicht van je ware liefde te zien

Honderd keer of meer

Oh mijn lieve Miguel, ze huilde

Ik zal van je houden tot ik sterf