Canadian Railroad Trilogy - Gordon Lightfoot

There was a time in this fair land when the railroad did not run

When the wild majestic mountains stood alone against the sun

Long before the white man, and long before the wheel

When the green dark forest was too silent to be real

But time has no beginning and history has no bound

As to this verdant country they came from all around

They sailed upon her waterways and they walked her forests tall

Built the mines, the mills and the factories for the good of us all

And when the young man’s fancy had turned into his brain

The railroad men grew restless for to hear their hammers ring

Their minds were overflowing with the visions of their day

With many a fortune won and lost and many a debt to pay

For they looked in the future and what did they see?

They saw an iron road running from the sea to the sea

Bringing the goods to a young growing land

All up on the seaboards and into their hands

Look away, said they

Across this mighty land

From the eastern shore

To the western strand

Bring in the workers and bring up the rails

We’ve gotta lay down the tracks and tear up the trails

Open her heart, let the lifeblood flow

Gotta get on our way 'cause we’re moving too slow

Bring in the workers and bring up the rails

We’ve gotta lay down the tracks and tear up the trails

Open her heart, let the lifeblood flow

Gotta get on our way 'cause we’re moving too slow

Get on our way 'cause we’re moving too slow

Behind the blue Rockies the sun is declining

The stars they come stealing like the blows of the day

Across the wide prairie our loved ones lie sleeping

Beyond the dark oceans in a place far away

We are the navvies who work on the railway

Swinging our hammers in the bright blazing sun

Living on stew and drinkin' bad whiskey

Bending our backs 'til the long days are done

We are the navvies who work upon the railway

Swinging our hammers in the bright blazing sun

Laying down track, and building the bridges

Bending our backs 'til the railroad is done

So over the mountains and over the plains

Into the muskeg and into the rain

Up the St Lawrence all the way to Gaspe

Swinging our hammers and drawin' our pay

Driving 'em in and tying 'em down

Away to the bulkhouse and into the town

A dollar a day and a place for my head

A drink to the living, a toast to the dead

Oh the song, ah the future has been sung

All the battles have been won

On the mountain tops we stand

All the world at our command

We have opened up the soil

With our teardrops and our toil

Oh there was a time in this fair land when the railroad did not run

When the wild majestic mountains stood alone against the sun

Long before the white man, and long before the wheel

When the green dark forest was too silent to be real

When the green dark forest was too silent to be real

And many are the dead men… too silent to be real

Er was een tijd in dit mooie land dat de spoorlijn niet reed

Toen de wilde majestueuze bergen alleen stonden tegen de zon

Lang voor de blanke man, en lang voor het stuur

Toen het groene donkere bos te stil was om echt te zijn

Maar tijd heeft geen begin en geschiedenis kent geen grenzen

Wat betreft dit groene land kwamen ze overal vandaan

Ze zeilden op haar waterwegen en ze liepen door haar bossen lang

Bouwde de mijnen, de molens en de fabrieken voor het welzijn van ons allemaal

En toen de fantasie van de jongeman in zijn brein was veranderd...

De spoorwegmannen werden rusteloos omdat ze hun hamers hoorden rinkelen

Hun gedachten liepen over van de visioenen van hun dag

Met vele gewonnen en verloren fortuinen en vele schulden om te betalen

Want ze keken in de toekomst en wat zagen ze?

Ze zagen een ijzeren weg die van de zee naar de zee liep

De goederen naar een jong groeiend land brengen

Allemaal aan de kust en in hun handen

Kijk weg, zeiden ze

Over dit machtige land

Van de oostelijke oever

Naar het westelijke strand

Breng de arbeiders binnen en breng de rails omhoog

We moeten de sporen neerleggen en de paden verscheuren

Open haar hart, laat het levensbloed stromen

We moeten op weg, want we gaan te langzaam

Breng de arbeiders binnen en breng de rails omhoog

We moeten de sporen neerleggen en de paden verscheuren

Open haar hart, laat het levensbloed stromen

We moeten op weg, want we gaan te langzaam

Ga op weg, want we gaan te langzaam

Achter de blauwe Rockies gaat de zon achteruit

De sterren die ze komen stelen als de klappen van de dag

Over de weidse prairie liggen onze geliefden te slapen

Voorbij de donkere oceanen op een plek ver weg

Wij zijn de marines die aan het spoor werken

Met onze hamers zwaaien in de felle brandende zon

Leven op stoofpot en slechte whisky drinken

Onze rug buigen tot de lange dagen voorbij zijn

Wij zijn de marines die aan het spoor werken

Met onze hamers zwaaien in de felle brandende zon

Spoor aanleggen en bruggen bouwen

We buigen onze rug tot de spoorlijn klaar is

Dus over de bergen en over de vlaktes

In de muskeg en in de regen

De St. Lawrence helemaal op naar Gaspe

Met onze hamers zwaaien en ons loon trekken

Ze naar binnen rijden en ze vastbinden

Weg naar het bulkhuis en de stad in

Een dollar per dag en een plek voor mijn hoofd

Een drankje op de levenden, een toast op de doden

Oh het lied, ah de toekomst is gezongen

Alle gevechten zijn gewonnen

Op de bergtoppen staan ​​we

De hele wereld op ons bevel

We hebben de grond opengemaakt

Met onze tranen en ons zwoegen

Oh, er was een tijd in dit mooie land dat de spoorlijn niet liep

Toen de wilde majestueuze bergen alleen stonden tegen de zon

Lang voor de blanke man, en lang voor het stuur

Toen het groene donkere bos te stil was om echt te zijn

Toen het groene donkere bos te stil was om echt te zijn

En velen zijn de dode mannen ... te stil om echt te zijn