Bells of the Evening - Gordon Lightfoot

Bells of the evening, O sing to my love

Tell her I miss her, my own turtledove

The streets of the old town are covered with rain

I think I might never know true love again

I’m lost with no road signs to guide me

A slave to my whiskey and dreams

Bells of the evening, O bells that I love

I’ve got some feelings I long to be rid of

I’m not one to ramble;

I’m not one to boast

Though I had one lover more lovely than most

She was a country girl born to be free

Who took to the city by chance there to find me

Bells of the evening go pealin'

I’m down here listenin' to you

Bells of the evening, O bells of the sea

Tell her that I love her, that I’m lost and so lonely

Bells of the evening, your sweet Sunday sound

Reminds me of the redwoods and moss covered ground

So if I should wander on back to the coast

Tell her to remember it’s her I need the most

I’m caught by the minstrel’s misfortune

Of being forever displaced

Bells of the evening, O bells of the sea

Tell her that I love her;

That I’m lost I’m so lonely

Klokken van de avond, O zing voor mijn liefde

Zeg haar dat ik haar mis, mijn eigen tortelduif

De straten van de oude stad zijn bedekt met regen

Ik denk dat ik de ware liefde misschien nooit meer zal kennen

Ik ben verdwaald zonder verkeersborden om me te begeleiden

Een slaaf van mijn whisky en dromen

Klokken van de avond, o klokken waar ik van hou

Ik heb gevoelens waar ik graag vanaf wil

Ik ben niet iemand die wandelt;

Ik ben niet iemand om op te scheppen

Hoewel ik één minnaar had die mooier was dan de meeste

Ze was een plattelandsmeisje, geboren om vrij te zijn

Wie is daar toevallig naar de stad gegaan om mij te vinden?

Klokken van de avond gaan af

Ik ben hier beneden en luister naar jou

Klokken van de avond, O klokken van de zee

Zeg haar dat ik van haar hou, dat ik verdwaald en zo eenzaam ben

Klokken van de avond, je zoete zondagsgeluid

Doet me denken aan de sequoia's en de met mos bedekte grond

Dus als ik terug naar de kust zou dwalen

Zeg haar dat ze moet onthouden dat ik haar het meest nodig heb

Ik ben betrapt door het ongeluk van de minstreel

Van voor altijd ontheemd te zijn

Klokken van de avond, O klokken van de zee

Vertel haar dat ik van haar hou;

Dat ik verdwaald ben, ik ben zo eenzaam