Affair On 8th Avenue - Gordon Lightfoot

The perfume that she wore was from some little store

On the down side of town

But it lingered on long after she’d gone

I remember it well

And our fingers entwined like ribbons of light

And we came through a doorway somewhere in the night

Her long flowing hair came softly undone

And it lay all around

And she brushed it down as I stood by her side

In the warmth of her love

And she showed me her treasures of paper and tin

And then we played a game only she could win

And she told me a riddle I’ll never forget

Then left with the answer I’ve never found yet

How long, said she, can a moment like this

Belong to someone

What’s wrong, what is right, when to live or to die

We must almost be born

So if you should ask me what secrets I hide

I’m only your lover, don’t make me decide

The perfume that she wore was from some little store

On the down side of town

But it lingered on long after she’d gone

I remember it well

And she showed me her treasures of paper and tin

And then we played a game only she could win

And our fingers entwined like ribbons of light

And we came through a doorway somewhere in the night

Het parfum dat ze droeg kwam uit een kleine winkel

Aan de onderkant van de stad

Maar het bleef hangen lang nadat ze weg was

Ik herinner het me nog goed

En onze vingers verstrengeld als linten van licht

En we kwamen ergens in de nacht door een deuropening

Haar lange golvende haar kwam zachtjes los

En het lag overal om je heen

En ze veegde het weg terwijl ik naast haar stond

In de warmte van haar liefde

En ze liet me haar schatten van papier en blik zien

En toen speelden we een spel dat alleen zij kon winnen

En ze vertelde me een raadsel dat ik nooit zal vergeten

Toen vertrokken met het antwoord dat ik nog nooit heb gevonden

Hoe lang, zei ze, kan een moment als dit?

Van iemand zijn

Wat is er mis, wat is goed, wanneer te leven of te sterven?

We moeten bijna geboren worden

Dus als je me zou vragen welke geheimen ik verberg?

Ik ben alleen je geliefde, laat me niet beslissen

Het parfum dat ze droeg kwam uit een kleine winkel

Aan de onderkant van de stad

Maar het bleef hangen lang nadat ze weg was

Ik herinner het me nog goed

En ze liet me haar schatten van papier en blik zien

En toen speelden we een spel dat alleen zij kon winnen

En onze vingers verstrengeld als linten van licht

En we kwamen ergens in de nacht door een deuropening