00000 Million - Gordi

Must’ve been forces, that took me on them wild courses

Who knows how many poses, that I’ve been in

But them the main closest, hark!

it gives meaning Mine

I cannot really post this, AH feel the signs

I worried bout rain and I worried bout lightning

But I watched them off, to the light of the morning

Marking the slope, slung low in the highlands

'Where the days have no numbers'

If it’s harmed, it’s harmed me, it’ll harm, I let it in

Oh, the old modus: out to be leading live

Said, comes the old ponens, demit to strive

A word about Gnosis: it ain’t gonna buy the groceries

Or middle-out locusts, or weigh to find

I hurry bout shame, and I worry bout a worn path

And I wander off, just to come back home

Turning to waltz, hold high in the lowlands

'Cause the days have no numbers'

It harms me, it harms me, it harms like a lamb

So I can depose this, partial to the bleeding vines

Suppose you can’t hold shit.

how high I’ve been

What a river don’t know is: to climb out and heed a line

To slow among roses, or stay behind

I’ve been to that grove

Where no matter the source is

And I walked it off: how long I’d last

Sore-ring to cope, whole band on the canyon

'When the days have no numbers'

Well it harms it harms me it harms, I’ll let it in

Moeten krachten zijn geweest, die me op die wilde koersen hebben gebracht

Wie weet in hoeveel poses ik heb gezeten

Maar zij zijn het dichtst bij, hoor!

het geeft betekenis aan de mijne

Ik kan dit niet echt posten, AH voel de tekenen

Ik maakte me zorgen over regen en ik maakte me zorgen over bliksem

Maar ik lette op ze, naar het licht van de ochtend

De helling markeren, laag in de hooglanden geslingerd

'Waar de dagen geen nummers hebben'

Als het pijn doet, doet het mij pijn, het doet pijn, ik laat het binnen

Oh, de oude modus: live leidend zijn

Zei, komt de oude ponens, demit om te streven

Een woord over Gnosis: het gaat de boodschappen niet kopen

Of sprinkhanen uit het midden of wegen om te vinden

Ik maak me haast over schaamte, en ik maak me zorgen over een versleten pad

En ik dwaal af, gewoon om terug naar huis te komen

Draai je om tot wals, houd je hoog in de laaglanden

'Omdat de dagen geen nummers hebben'

Het doet me pijn, het doet me pijn, het doet pijn als een lam

Dus ik kan dit afleggen, gedeeltelijk aan de bloedende wijnstokken

Stel dat je geen stront kunt vasthouden.

hoe high ben ik geweest

Wat een rivier niet weet, is: eruit klimmen en letten op een lijn

Om te vertragen tussen rozen, of achter te blijven

Ik ben in dat bos geweest

Waar de bron ook is

En ik liep het af: hoe lang ik het zou volhouden?

Pijnlijke ring om het hoofd te bieden, hele band op de canyon

'Als de dagen geen cijfers hebben'

Nou, het schaadt het schaadt mij het schaadt, ik laat het binnen