Pisces / Almost Home - Good Riddance

The sense of fear on which you feed

When the people can抰 believe

The things they read

We抳e been brought up to feel left out

Eclipsed by the shadows of our doubt

The pieces rise and rearrange

And all the smiling faces seem so strange

With tacit symmetry and prose

I feel the doors behind me close

You抮e here alone inside this crowd

You抳e faced the world and made us proud

But when the bitterness returns

There抯 nothing left to hide the burns

I抳e waited

I抳e written on promises and dreams

A thousand times

Still relegated to these lines

Like water untainted the sad

Quixotic trail I抳e left behind

Somehow it echoes in my mind

And it almost feels like coming home

Het gevoel van angst waarmee je je voedt

Wanneer de mensen kunnen抰 geloven

De dingen die ze lezen

We zijn opgevoed om ons buitengesloten te voelen

Overschaduwd door de schaduwen van onze twijfel

De stukken stijgen en herschikken

En alle lachende gezichten lijken zo vreemd

Met stilzwijgende symmetrie en proza

Ik voel de deuren achter me sluiten

Je bent hier alleen in deze menigte

Je hebt de wereld onder ogen gezien en ons trots gemaakt

Maar wanneer de bitterheid terugkeert

Er 抯 niets meer om de brandwonden te verbergen

ik heb gewacht

Ik heb geschreven over beloften en dromen

Duizend keer

Nog steeds gedegradeerd tot deze regels

Als water de droevige onaangetast

Quichotspoor dat ik heb achtergelaten

Op de een of andere manier echoot het in mijn gedachten

En het voelt bijna als thuiskomen