Precariat - Good Riddance

As the pious arise to the first of the apertures breathing

Like a stain on the armament weakens the imminent score

There’s a trace of decay through each passing day

As the fields of the innocent wane

We grow weary of our inattention to all that remains

We posture to prove that science regards our delusions

As phosphorus memories buried within our design

And as codes are redrawn with each breaking dawn

As we weary ourselves of the task

The tempest we enter can only recapture our minds

And we will overstate our worth

We can devastate the earth

Calamitous, vociferous, and desperate

Over reliance on disdain let the protagonist remain

Abandon all who whisper this refrain

In the absence of truth our fallacies spread like a virus

To the edges of civilizations regarded as pure

And every breach in the fence is the cowards defense

To perpetuate and sterilize

And the apoplectic scions linger on

And we will overstate our worth

We can devastate the earth

Calamitous, vociferous, and desperate

Over reliance on disdain let the protagonist remain

Abandon all who whisper this refrain

May all your benedictions pass

To all the undecided happening too fast

King for one day till there’s no greater debt to pay

Temptations linger and regard us all as one

Als de vromen opstaan ​​tot de eerste van de openingen die ademen

Zoals een vlek op de bewapening de naderende score verzwakt

Elke dag die voorbijgaat, is er een spoor van verval

Naarmate de velden van de onschuldigen afnemen

We worden moe van onze onoplettendheid voor alles wat overblijft

We nemen een houding aan om te bewijzen dat de wetenschap onze waanideeën beschouwt

Als fosforherinneringen begraven in ons ontwerp

En als codes worden hertekend bij elke dageraad

Omdat we moe zijn van de taak

De storm die we binnengaan, kan alleen onze geest heroveren

En we zullen onze waarde overdrijven

We kunnen de aarde verwoesten

Calamitous, luidruchtig en wanhopig

Laat de hoofdpersoon te veel vertrouwen op minachting

Verlaat iedereen die dit refrein fluistert

Bij gebrek aan waarheid verspreiden onze drogredenen zich als een virus

Naar de randen van beschavingen die als puur worden beschouwd

En elke bres in het hek is de verdediging van de lafaards

Om te bestendigen en te steriliseren

En de apoplectische telgen blijven hangen

En we zullen onze waarde overdrijven

We kunnen de aarde verwoesten

Calamitous, luidruchtig en wanhopig

Laat de hoofdpersoon te veel vertrouwen op minachting

Verlaat iedereen die dit refrein fluistert

Mogen al je zegeningen voorbijgaan

Aan alle onbesliste gebeurtenissen die te snel gebeuren

Koning voor één dag totdat er geen grotere schuld is om te betalen

Verleidingen blijven hangen en beschouwen ons allemaal als één