Out Of The Blue (Too Far Gone) - Giuffria

Out of the blue, deep in the night.

Somebody calls to me, go to the light.

Giving no name, showing no face.

My heart beats at frightning paces.

Out of the blue and into a dream.

Somebody watches me.

Open my eyes and stare at the wall.

Those tiny little footsteps at the end of the hall.

Come to steal me away.

I’m too far gone.

I’m too far gone.

Out of the blue and into the black.

Dark as my room may, they never come back.

When breaking the silence, the voices they call.

It’s those tiny little footsteps at the end of the hall.

Come to steal me away, away.

I’m too far gone.

I’m too far gone.

I’m too far gone.

Too far gone.

Tell me I’m dreaming.

I’m too far gone.

I’m too far gone.

I’m too far gone.

I’m too far gone.

Uit het niets, diep in de nacht.

Iemand roept me, ga naar het licht.

Geen naam geven, geen gezicht laten zien.

Mijn hart klopt in een angstaanjagend tempo.

Uit het niets en in een droom.

Iemand houdt me in de gaten.

Open mijn ogen en staar naar de muur.

Die kleine voetstappen aan het einde van de gang.

Kom me afpakken.

Ik ben te ver heen.

Ik ben te ver heen.

Uit het niets en in het zwart.

Hoe donker mijn kamer ook is, ze komen nooit meer terug.

Bij het doorbreken van de stilte, de stemmen die ze roepen.

Het zijn die kleine voetstappen aan het einde van de gang.

Kom me stelen, weg.

Ik ben te ver heen.

Ik ben te ver heen.

Ik ben te ver heen.

Te ver heen.

Zeg me dat ik droom.

Ik ben te ver heen.

Ik ben te ver heen.

Ik ben te ver heen.

Ik ben te ver heen.