Pé da Roseira - Gilberto Gil

O pé da roseira murchou

E as flores caíram no chão

Quando ela chorava, eu dizia:

«Tá certo, Maria

Você tem razão»

Quando ela chorava, eu dizia:

«Tá certo, Maria

Você tem razão»

Maria chorava, eu fugia

Sem ter nada mais pra dizer

O amor terminado e Maria

Me via partindo, sem saber por quê

Me via partindo e chorava

Me amava e não podia crer

Que o mundo afinal me levava

E nada lhe dava o jeito de entender

Eu também não compreendia

Porque terminava um amor

Nem mesmo se o amor terminava

Só sei que eu andava

E não sentia dor

Me lembro na porta da casa

Lá dentro Maria chorava

Depois, caminhando sozinho

Lembrei da ciranda que meu pai cantava

Depois, caminhando sozinho

Lembrei da ciranda que meu pai cantava

O pé da roseira murchou

E as flores caíram no chão

Quando ela chorava, eu dizia:

«Tá certo, Maria

Você tem razão»

Quando ela chorava, eu dizia:

«Tá certo, Maria

Você tem razão»

De rozenstruik is verdord

En de bloemen vielen op de grond

Toen ze huilde, zei ik:

"Ok, Maria.

Je hebt gelijk"

Toen ze huilde, zei ik:

"Ok, Maria.

Je hebt gelijk"

Maria huilde, ik rende weg

Met niets meer te zeggen

De gebroken liefde en Maria

Ik zag mezelf vertrekken, niet wetend waarom

Ik zag mezelf weggaan en ik huilde

hield van me en kon het niet geloven

Dat de wereld me eindelijk meenam

En niets gaf hem hoe te begrijpen

ik begreep het ook niet

Omdat een liefde eindigde

Zelfs niet als de liefde eindigde

Ik weet gewoon dat ik liep

en voelde geen pijn

Ik herinner me aan de deur van het huis

Binnen huilde Mary

Dan alleen lopen

Ik herinnerde me de ciranda die mijn vader altijd zong

Dan alleen lopen

Ik herinnerde me de ciranda die mijn vader altijd zong

De rozenstruik is verdord

En de bloemen vielen op de grond

Toen ze huilde, zei ik:

"Ok, Maria.

Je hebt gelijk"

Toen ze huilde, zei ik:

"Ok, Maria.

Je hebt gelijk"